In de buurt van mijn huis is een leegstaande fabriek, waar ik enkele jaren geleden elk weekend met mijn zus en beste vriendin naartoe ging. Ook het oude huis van de grootouders van die vriendin stond al van tijdens de Tweede Wereldoorlog leeg en daar gingen we ook geregeld naartoe.
Ik ben nog niet naar de 'horror labs' geweest, maar ik ben wel eens met een schooluitstap naar een museum geweest (weet niet meer waar) en daar hadden ze foetussen (van mensen) op sterk water staan en er waren ook dode dieren die nog konden bewegen via motoren (vooral konijnen). Er waren nog andere dingen te zien, maar die waren minder interessant.
Zo zijn we met school ook eens naar een concentratiekamp en een oude legerbasis gegaan. Die legerbasis was niet zo heel speciaal, maar dat concentratiekamp was echt heel interessant. Het is moeilijk om je in te beelden hoeveel mensen daar gestorven zijn.
Ik heb eigenlijk een obsessie met alles wat gruwelijk is, vooral in films, maar ik heb ook veel interesse in de dood. Op enkele uitzonderingen na, komt de dood in alle verhalen voor die ik tot nu toe geschreven heb, en vaak is het een belangrijk deel ervan.
Dit heeft misschien niets met de 'horror labs' te maken (het gaat eerder over mijn obsessie voor gruwelijke dingen) en ik weet niet of je veel van manga kent, maar mijn favoriete manga artiest is Itou Junji. Zijn verhalen zijn heel vreemd en gruwelijk en ik bewonder hem voor zijn fantasie. Hij kan horrorverhalen schrijven die ik zelf nooit zou kunnen bedenken. Ze zijn niet altijd heel eng, maar wel bizar en vaak zonder enige uitleg over wat er precies aan de hand is. Ik weet niet goed hoe ik het anders moet verwoorden, maar telkens wanneer ik een van zijn verhalen lees, heb ik het gevoel dat ik in de zevende hemel ben.
Jrock, because "actually, that's a man" is always a good way to start a conversation.
Wel interessant.
