• {Rollentopic RPG Utopia
    Informatie Dossier over de RPG

    Er was eens een welvarend land, het land Utopia.

    Utopia is een eiland dat ondanks zijn grote niet te vinden is op de normale kaarten, het ligt ergens verscholen in de Atlantische Oceaan met een speciale beschermde stof om het eiland heen wat het verhult voor de buitenwereld.

    Op het eiland zijn er een aantal nationaliteiten;

    Donkers, Luchters, waterzeeërs, Lichters, Midders, (later meer informatie hierover)



    De inwoners van Utopia zijn hele normale mensen, maar toch was er iets dat anders was dan bij ons.

    De mensen van dat land beschikten ieder over een magisch wezen aan hun zij.

    Deze wezens waren ook wel Democles.

    Democles zien er uit als normale dieren, denk hierbij aan een normale huiskat, hond, paard, vogel etc. hoewel er her en der een uitzondering plaatsvond, in de vorm van een griffioen, eenhoorn,elfje, Hippogrief, of een draakje etc.



    Een Democle is tevens onafscheidelijk verbonden met zijn mens, maar niet te min hebben ze een geheel eigen denkvermogen en bewegingsruimte.

    Hoe een mens aan een Democle komt? Sommige van de mannen van de bevolking zeiden dat je hem moet verdienen, maar dat klopt niet want ieder mens, goed of slecht, heeft er eentje vanaf zijn geboorte meegekregen, hoewel de mannen daar niet bijzijn natuurlijk uit respect voor hun vrouw.

    Sommige mensen zagen hun Democle als hun geweten en luisterden naar wat ze zeiden.

    Anderen gingen discussies aan met hun Democle als ze ergens over in zaten.



    De Democle zorgden ook op hun eigen manier voor het land, door hun magie werden de oogsten groter, bevatte het eten meer voedingsstoffen, was het water helderder, en waren de mensen minder snel ziek en leefden ze langer.



    Maar aan elke gelukkige periode komt natuurlijk een eind….



    In 1425, toen een aantal Europese landen(Spanje, Frankrijk, Engeland, Nederland, Duitsland) erachter kwamen van de Democles besloten ze het land aan te vallen.

    De aanval kwam niet geheel als een verassing want onder de Democles waren er een paar die dit al hadden zien aankomen.

    Het werd een bloederige strijd, vele mensen en hun Democles stierven onder de zwaarden van hun tegenstanders.

    Vele mensen en hun Democles besloten om onder te duiken, het eiland bood genoeg geheime schuilplekken verspreid over het hele eiland, maar velen boden weerstand, wie zal er winnen?



    En daar is waar deze RPG zich afspeelt….



    In het heetst van de strijd...

    Regels :

    • Geen oneliners
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OOC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen.
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    * Er is geen elektriciteit in Utopia, dus kom niet aanzetten met mobieltjes en dergelijken ;]
    * Gedachtes van de Democle in je personage diens hoofd met Schuingedrukt weergeven.

    Rollen :

    Lichters
    Ayelana Avan ~ Nachos
    Joe Cat Michell ~ xheart

    Luchters
    Thomas Louis Davis ~ Roxas
    Claire Jasmina Rovenia den Ludicle ~ WizardnightM
    David Whitfield ~ RainbowShine

    Waterzeeërs
    Niara Livai Trefonia ~ Sunbaked
    Jordan Justin Goods ~ xheart

    Midders
    Ferron Pierce ~ Zayngasm
    Nehynana Allysee di Capdruil ~ DreamerN
    Dimitri Ortega-Theäme ~ DreamerN
    Marieal Mia Ivyran ~ Sunbaked

    Donkers
    Ayden Rhine ~ Roxas
    Aaralyn Yahn ~ Soldiery
    Riza Waddle ~ General
    Inleiding

    Het was een prachtige lente ochtend in het jaar 1425, het volk werd net een beetje wakker.
    De bakker was al druk bezig in zijn keuken en stookte de oven alvast hoog op terwijl buiten zijn vrouw de was ophing terwijl ze stond te praten met de vrouw van de groenteboer die ook bezig was haar was op te hangen.
    Niets wees erop dat vandaag de dag was waarop alles zou veranderen.
    De Waterzeeërs op zee waren natuurlijk de eersten die de schepen in de verte aan zagen komen, maar ze hadden niet in de gaten dat het lieden waren met kwaadaardige bedoelingen dus lieten ze hun passeren.
    De Europezen trokken via het Oosten Utopia binnen.
    De eerste steden die met de europezen te maken kregen waren Eöri en Ailon.
    De Wolkenbergen bleven gespaard omdat de Europezen zich niet aan de hoge bergtoppen wouden wagen.
    Gelukkig raakten al veel jonge mannelijke Europezen de weg kwijt, toen ze oog in oog kwamen te staan met een groot aantal Lichters dames, die bijeen waren gekomen om een feestdag voor de godin Irini te vieren.
    De mannen werden zo overrompeld door de schoonheid van die dames, dat ze met knikkende knieën terugrenden naar hun boten en terugvaarden naar hun land.
    Maar toch bleef er nog een groot aantal mannen over hoewel die verrast waren over de aantallen van het volk, en ook over het feit dat de vrouwen net zo bedreven als de mannen meevochten voor hun land.

    Er ontstond paniek toen ook Oakbon, Nurn en Tellmariën in strijd raakten met de Europezen.
    Ailon viel al snel in het bezit van de Europezen, Eöri bleef echter van de Utopianen.
    Tussen Ailon en Oakbon begon er een front te ontstaan, de Koninklijke eenheden werden in volle trots ingezet.
    Naast de Koninklijke landmacht vochten de inwoners zelf ook dapper mee, ieder op zijn of haar eigen manier.
    Dit verhaal gaat over een aantal Utopianen, wier ieder op hun eigen manier de oorlog meemaakte en de tijden daarna….

    Achttien jonge Utopianen, verschillend in Nationaliteit,verschillend in levensstijl.
    Komen zij de oorlog door? Vechten ze mee? Of duiken ze onder….

    Veel lees en schrijf plezier !! ^^

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 23:44 ]


    Credendo Vides

    [ * Knuffelt topicmaakster * God, hier was ik zo lang op aan het wachten!
    Mijn zus vind het erg jammer dat ze er niet bij kan zijn, maar ik ben echt heel erg blij dat ik haar rollen mag overnemen :33 +mijn topics. ]

    {Ik post zo mijn personage, I really will..}


    Don't be like the rest of them, darling

    [mijn topics]


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    [mijn topics]


    It's never gonna happen, Guys.

    Niara Livai Trefonia

    Een zuchtje wind speelt even met mijn haren en legt het dan weer neer, terwijl het water tegen mijn voeten aan klotst.
    Een paar minuten geleden waren er grote schepen voorbij gekomen.
    Mijn twee schildpadjes lagen naast me op de rots.
    Liean haar schild had even rood opgelicht, wetend dat er gevaar aan zat te komen.
    Ik had verwoed om me heen gekeken, maar er was niks.
    Ik speel even met een plukje haar en sluit voor een tel mijn ogen.
    Luisterend naar de ruisende zee.

    Nehynana


    De Nevelbergen, gerespecteerd om hun hoge karakteristieke pieken, het prachtige hooggelegen Wintia, met de heilige tempels van de goden.
    ik was er al eens geweest, bijna een jaar geleden op mijn zoektocht naar mijn ouders en ik had er welbekende vrienden ontwikkeld in de verschillende hoge steden.
    maar dit keer kwam ik daar niet vandaan, ditmaal had ik een tijdje doorgebracht bij een gezin in Illynu dat ik had leren kennen in Meygrymph. het bijzondere aan de stad Illynu is dat de meeste inwoners niet tegen de berg aan wonen, maar hoog in de bomen die toch nog dicht bij de boomgrens staan.
    Ik was al begonnen aan mijn afdaling, ik zou naar Oakbon reizen, waar ik mijn weg zou vervolgen naar Nurn en dan verder het Bernanbos in.
    waarom? om mijn zoektocht te voltooien; mijn ouders te vinden.


    Credendo Vides

    Thomas Louis Davis

    "AU!" Woedend kijk ik naar de bediende, die me schuldig aankijkt. "Kun je dan ook niets?! Wees voorzichtig, dom kreng!" Meteen begon het meisje ijverig door te gaan met het maken van mijn kleding. Er zat een enorme scheur in, sinds ik de laatste keer er per ongeluk met mijn zwaarden een gat in had gemaakt. Ik had tegen mijn ouders gezegd, dat het kwam van de rozenstruik. Ze mochten niet weten dat ik bezig was met zwaarden, dat zouden ze veel te "gevaarlijk" vinden. Onzin natuurlijk! Als het meisje eindelijk klaar is, duw ik haar mijn kamer uit! Eindelijk! Hoe sloom kan je personeel zijn?! Ik kijk dromend het raam uit naar de bergen in de verte. Wat zou ik graag weten wat daar te vinden is.


    It's never gonna happen, Guys.

    [Mijn topics]


    I can't define who I am.

    Ferron Pierce
    'Au,' grom ik als mijn moeder me perongeluk steekt met haar naald. 'Foutje Fer, je weet dat ik alles nog eventjes moet opmeten en bijstellen,' murmelt mijn moeder een beetje onverstaanbaar, maar dat zal waarschijnlijk komen door de twee spelden die ze in haar mond geklemd heeft. Met een meetlint en spelden en naalden en stof en draad is ze al 2 uur bezig. Ik apprecieër het dat ze nieuwe kleren voor me maakt hoor, maar ik heb weinig geduld. Stel je niet zo aan, klinkt de stem van Veritatem in mijn hoofd, waarna ze vervolgens met haar massieve gewei zachtjes op het raam tikt. Nors steek ik mijn tong naar haar uit. Aangezien Vera een beetje te groot is voor ons bescheiden huisje leeft ze in onze tuin. Niet dat ze dat erg vindt. Hoe klein ons Ombriaanse huisje ook mag zijn, onze tuin is geweldig met als hoogtepunt een meer en een prachtige grote boom. Gedempt hopr ik Vera vanaf buiten briesen en ze verteld me dat ik niet zo brutaal moet zijn, waarop ik grijns als antwoord. 'En... Klaar.' Mijn moeder haalt de spelden uit haar mond, legt ze op tafel en veegt met haar mouw de zweetdruppels van haar voorhoofd. 'Ik denk dat het over 2 dagen klaar is om te dragen. Hup, aan het werk jij.' Glimlachend druk ik een kus op haar wang en trek daarna voorzichtig de kleren uit, waar nog steeds spelden in steken. Vervolgens pak ik mijn bijl. 'Pap is in het bos, toch?' vraag ik. Mijn moeder knikt terwijl ze mijn kleren opvouwt. 'Zeg hem maar dat hij naar huis kan komen, hij moest dubbel werken zonder jouw aanwezigheid.' 'En door wie zou dat nou...' Vera susde me toe en ik zucht. 'Ja mam, ik roep hem.' De deur sluit ik keurig achter mijn rug en Vera komt naar me toelopen. 'Mag ik een lift?' vraag ik met mijn liefste blik en in plaats van te antwoorden tilt ze me met haar gewei op bij mijn kraag en laat me binnen de kortste keren los op haar rug. Beduusd ga ik goed zitten. 'Gaaf.' Op de rug van mijn sneeuwwitte Democle rijden we langs de boom in onze tuin. Ik voel aan de scherpe rand van mijn bijl. Ondanks het feit dat ik houthakker ben, zou ik deze boom nooit een haar krenken.

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 15:15 ]


    I can't define who I am.

    Ayden Rhine

    Ik sla met een hamer op het hete metaal om het een beetje te vervormen. Zo ga ik een aantal slagen door, waarna ik het hete staal weer in het vuur steek. Ik was bezig met een prachtig zwaard, dat besteld was door een rijke reiziger. Ik had als leerling smid al best veel ervaring en binnenkort was het dan eindelijk zo ver! Ik moest mijn ultieme test afleggen door iets helemaal alleen te maken, binnen bepaalde tijd. Als ik daarvoor slaagde, dan kon ik mezelf geleerd smid noemen. Dan kon ik eindelijk mijn eigen Smidse beginnen. Ik duw het zwaard in het water om het af te koelen en kijk dan tevreden naar het zwaard. Top kwaliteit! Ik leg het weg en loop dan naar buiten voor een pauze, die had ik wel verdiend.


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana

    ,,Nehynana, moet je nou echt gaan?" de jongen die dit riep kwam nog steeds na een aantal kilometer achter me aan lopen.
    Ik zuchtte. ,,Baldor, ik zei toch al dat ik er maar weer eens vandoor moest gaan, ik moet verder op mijn zoektocht."
    Baldor knikte en streek even een plukje zo lichtblond haar achter zijn oor, dat het bijna wit leek.
    ,,ja, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ik niet met je mee kan reizen." Hij glimlachte even naar me.
    Ik rolde met mijn ogen, dit gesprek hadden we de afgelopen dagen al zo vaak gevoerd.
    Koppig liep ik door met Eurydice die al meters voor me uit liep.
    ,,alsjeblieft? Ik wil ook wel eens wat meer van de wereld zien dan alleen maar Illynu."
    ik stopte met lopen en draaide me in het geheel naar Baldor om.
    ,,ik geef het op, je mag met me meereizen tot aan Oakbon."
    Baldor leek hier al heel blij mee.
    ,,wat denk jij ervan Ezo?" vroeg hij aan zijn Wasbeer Democle.
    ,,ach, ik moet gewoon maar mee waar jij gaat, en trouwens ik zou ook wel wat van de wereld willen zien." antwoordde die nuchter terwijl hij voor Baldor tot stilstand kwam te staan.
    fijn, zitten we nog een tijdje met die wasbeer opgescheept. galde de stem van Eurydice door mijn hoofd heen.
    Ik grinnikte even. waarom erger je zo aan hem?
    De grote wolvin keek me met haar bruinblauwige ogen aan en snoof even.
    hij is gewoon zo druk.
    Ik rolde weer met mijn ogen. ,,stel je niet zo aan Eurydice."
    Baldor kwam naast me staan. ,,loopt ze weer eens te mokken?"
    ik knikte alleen maar en begon weer verder te lopen met Baldor als een volgzaam schaap achter me aan.


    Credendo Vides

    [ik ga jou denk ik inhalen xD ik ben nu toch al zo dichtbij:)]

    Thomas Louis Davis
    Sheila streek langs mijn benen heen. Ik aai zachtjes de panter over haar kop.
    "Ik heb wat gehoord wat je interessant zult vinden."
    Nieuwsgierig kijk ik Sheila aan. "Er is oorlog in het Land, de Europeanen zijn binnen!"
    Verbaasd kijk ik de sneeuwpanter aan. "En ik mis natuurlijk alle actie, aangezien ik opgesloten zit in dit stomme huis!" Opeens schiet me een idee binnen en pak ik een tas. Dit keer ga ik niet dom vanaf thuis toe zitten kijken, terwijl de actie ergens anders is. Ik pak een aantal kleren in en ren door naar de keuken. "Wat ga je doen?" vraagt Sheila. "Ik loop weg. Ik blijf nu niet zitten hier, terwijl het land in oorlog is!" Sheila gaat ineens in de deuropening staan en versperd de weg. "Is dat nou wel zo slim, je.."
    "Ach, zeur niet Sheila! We gaan! Ik ben het zat om hier binnen te zitten! Wees niet zo'n watje!" Ik pak mijn zwaarden en loop mijn kamer uit. Ik weet precies hoe ik het huis moet verlaten, maar heb het nooit eerder gedurfd. Nu werd het tijd dat ik voor mezelf op kwam!

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 16:06 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana


    ,,Baldor hoor je dat ook?" ik bleef abrupt staan waardoor hij tegen me opboste en bijna op de grond viel.
    Mens en democle spitste allemaal hun oren.
    ,,voetstappen." Fluisterde Baldor even later.
    We liepen door naar het dichtbij zijnde struikjes en gingen daar in een oplettende houding staan.
    Eurydice begon opeens klaaglijk te grommen.
    ,,ik herkend de golffrequentie niet waarop ze zitten." Verklaarde ze hardop.
    Baldor en ik wisselden even een blik.
    ,,hoe is dat mogelijk? Bijna iedereen heeft toch een Democle? En zelfs de mensen zonder zitten niet op een andere golflijn." Ratelde Baldor achter elkaar aan.
    Ik haalde mijn schouders op ,,ja Baldor, dat is allemaal welbekend maar laten we uit gaan zoeken wat dit dan wel te betekenen heeft."
    Ik wende me tot Eurydice. ,,kan je ons allebei dragen?"
    Ik dacht even na en knikte toen haar hoofd en gebaarde dat ze moesten zitten.
    We zwaaiden allemaal voorzichtig hun benen over de rug van de grote wolvin en Eurydice zette voorzichtig haar eerste stappen richting de vreemde golffrequentie.


    {@Yuffie, Hoe snel denk je bij me te zijn ? Want ik heb nu iets uitgewerkt waar even niet iemand tussen kan komen ;], maar ik zal kijken of ik nog wat kan wijzigen, en je personage kan altijd mee.}

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 16:10 ]


    Credendo Vides

    [Mijn topics. Ik zal vanavond na werk even reageren. O.o dan vraag ik ook om een samenvatting]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Hihi, ik zal je voorlopig nog niet storen hoor, dus ga maar gewoon verder^^ Ik ben nog niet eens uit Illynu en jij bent al onderweg ergens heen! Dus ik blijf nog wel even plakken in de stad;)]

    Thomas Louis Davis


    Zonder problemen kom ik het huis uit, wat me best verbaasd. Ik tel het geld in mijn tas en besef dat ik eigenlijk best veel mee had genomen. Hier kwam ik tenminste nog 3 maanden van rond. Sheila loopt naast me en kijkt schichtig achterom. "Laten we nou teruggaan! Je ouders zullen heel bezorgd en boos zijn!" Boos kijk ik de sneeuwpanter aan en meteen is ze stil. Ik wou niet meer opgesloten zitten en het avontuur dat nu lonkt, maakt me enorm enthousiast. "Laten we dan in ieder geval langs de rand van de stad gaan lopen en dan naar het bos de stad verlaten! Dan hebben we geen kans je ouders tegen te komen!" Ik sta even stil midden op straat. Sheila had gelijk, zo midden op straat kon ik mijn ouders zo ontmoeten. Ik loop een straat in, hopend dat ik zo richting het bos loop. Ik was natuurlijk nog nooit in de stad geweest, dus de weg wist ik eigenlijk helemaal niet.


    It's never gonna happen, Guys.