Omdat mijn vriendin eindelijk hulp heeft gezocht.
Mijn vriendin, die ik hier even K. noem, ken ik via internet, al ongeveer twee jaar, en ze heeft al heel lang last van een depressie. Dat is best ernstig, want ze heeft ook vaak zelfmoordneigingen gehad, gelukkig nooit een poging gedaan. Wel heeft ze ook een tijd lang last gehad van haar eten, in de richting van anorexia. Ik zeg 'in de richting' omdat ze hier na een paar maanden weer bijna vanaf was en anorexia een ernstige ziekte is, en daar ben je niet zo snel vanaf, vandaar.
Nu is het grote probleem altijd geweest dat K. niemand iets durfde te vertellen, ook haar ouders niet. Na een hele tijd heb ik haar zover kunnen krijgen dat ze een mail schreef naar een organisatie. Ik heb haar geholpen met schrijven en we hebben hem dus ook verstuurd, na er heel veel aandacht en tijd aan te hebben besteed. Na een vrij lange tijd wachten kregen we een antwoord van twee regels: Helaas kunnen we je niet helpen. Maak eens een afspraak bij je huisarts, die kan je doorverwijzen naar de juiste instelling.
Hallo, misschien een tikkeltje meer begrip? Het was trouwens meer een vraag om informatie dan echt al hulp vragen, maar voor K. gewoon echt een grote stap. Maar goed, die huisarts durfde ze echt niet en dus gingen er weer een paar maanden voorbij.
Maar vanmiddag heeft ze eindelijk met haar moeder gepraat, en die heeft meteen voor die middag een afspraak bij de huisarts gemaakt: volgende week kan ze terecht bij een psycholoog! Ik ben echt blij nu, want ik heb me echt heel erg zorgen om haar gemaakt. Ze praatte er ook best veel met mij over, maar eigenlijk wist ik niet goed wat ik ermee aanmoest. Ik bedoel, ik wilde er echt graag voor haar zijn, maar ik ben geen psycholoog. Maar nu komt alles hopelijk toch goed, en dat wou ik even kwijt! *O*
Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.