Ik liep net met mijn vader vanaf de supermarkt naar huis, waar we na het sporten langs kwamen. We hadden best een zware tas, dus droegen we hem samen. Wij wilden oversteken bij het zebrapad, waar het licht voor ons op groen stond. Dat deden we dus ook, maar tegelijkertijd ging iets verderop een auto in z'n achteruit. Dat wijf keek dus echt niet en hoorde zelfs ons geschreeuw van 'Hé, hé, PAS OP!' niet! 
(we liepen met een zware tas en apart allebei ook nog een, dus we konden ook niet héél snel lopen.)
Gelukkig kon ik nét op tijd wegspringen want ze hield echt op een halve centimeter van mijn heupen stilstand.
Mijn vader dus boos op het ruitje tikken, komt er een heel tenger vrouwtje uit. Uit schrikreflex begon ik nog te schelden 'Kijk godverdomme uit man! Je rijd me haast van mijn ka.... benen af!'
Komt ze naar me toe, met tranen in haar ogen en omhelst me. Helemaal van slag af, dat het haar zo ontzettend speet, dat ze ook zo geschrokken was en of het wel goed ging met me. Ik ben dan ook weer zo'n kut die dan niet boos kan blijven, vooral omdat het toch nog goed eindigde. Maar wat moet ik daar nou mee ... Ze rijd mij haast van mijn poten af en vervolgens 'moet' ik haar troosten. Ik snap wel dat ze ook geschrokken is, maar die achteruitkijkspiegel zit niet voor niks in je wagen trut. (no_chears)
Nou ja, liever dit nog als vechten, want ik heb ook vaak genoeg mee gemaakt dat ik door andermans schuld aangereden werd of van mijn fiets gereden werd en de mannen die eruit kwamen dan nog boos op mij waren ook! Als dat gebeurd was, was mijn vader er meteen opgesprongen. Met 1.90m en zo'n 130 kilo op je nek heb je ook wel aardig wat nodig om dan de boel weer te kalmeren hoor! ._.
Had erna wel weer een goede adrenalinekick voor een aantal minuten, dat dan wel. x'D
[ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 12:02 ]
Til hug og blod.
Salaryman
