Net kreeg ik telefoon van een nummer dat ik niet ken, en dan neem ik normaal nooit op alleen had ik nu echt het gevoel dat ik moest opnemen. Krijg ik een vriendin van me aan de lijn, helemaal huilend met de boodschap dat een van mijn vroegere klasgenoten vannacht zelfmoord gepleegd heeft. Hij was altijd zo'n vrolijke jongen, maakte altijd grapjes, trok heel de klas mee in de ambiance als we uit gingen (deden we vaak met de klas). Ik begrijp het gewoon niet.
En dan voel ik me ook nog eens zo slecht omdat ik nu dus gewoon ook helemaal niet zit te huilen. Dat meisje dat me belde stelde voor om met de hele ex-klas naar de begrafenis te gaan en het enige dat ik wist te zeggen was "ik kan niet als het tijdens de lesuren valt want ik heb stage."
Ik voel me echt zo gemeen nu. En ik kan het gewoon ook echt niet geloven. Ondertussen staat het op facebook al vol met berichtjes voor hem. Ik kan het echt niet bevatten.
Ik moest het gewoon even kwijt.
[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 14:25 ]
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.