Serieus, mijn vader belde mij net, nadat ik hem maanden lang niet heb gesproken of gezien en hij vraagt niet eens hoe het met me gaat.
Nee, hij begint meteen over , of ik iets voor hem wil kopen.
Kan wel janken nu, echt waar.
En het klinkt misschien stom om over zoiets zo 'dramatisch' te gaan doen, maar het doet gewoon pijn.
Na alles wat er gebeurt is, en hij zelf nog nooit sorry heeft gezegt kan hij niet eens de moeite nemen om af en toe wat van zich te laten horen. Alleen maar wanneer hij iets nodig heeft.
En ik weet echt wel dat hij wel om me geeft maar hij laat het nooit merken, en op sommige momenten ,zoals nu dus, weet ik niet zo goed hoe ik me dan moet voelen.
Maaroke, ik kwam hier niet om te zeuren maar om te vragen of iemand iets heeft waardoor ik me weer vrolijk ga voelen
[ bericht aangepast op 4 mei 2012 - 22:09 ]
The only thing that's going to bother me, is that you all call yourselfs my friends.