Verdriet - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo lieve mensen,

Ik ben benieuwd hoe jullie om gaan met verdriet, in de zin van verlies.
Ik ben bezig met mijn eigen eerste lied en ben wel eens benieuwd of mijn visie wel een beetje klopt. Iedereen gaat er natuurlijk anders mee om.
Mijn lied is vooral gebasseerd op het verlies van mijn oma. Ik was net tien minuten terug van mijn vakantie toen ze overleed. Het is vorig jaar zomer gebeurd, maar vind het nog steeds... raar, vreemd dat ze er niet meer is. Dat gevoel wil ik graag overbrengen.
Dus alvast bedankt!

Xoxo
Floortje

Life is hard, just break it with your head <3

Ik doe het gewoon, in het begin huilde en rouwde ik wel, maar op een gegeven moment moet je door dus doe je dat maar gewoon. Niet te veel aan denken en verder leven. Wat kan je anders?

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Mijn tante is pas overleden, en die heeft me opgevoed, omdat m'n moeder het niet kon. Ik had het er echt super moeilijk mee. en sloot me af van alles en iedereen, toenstuurden ze me naar een psiegoloog. Die vent mocht ik niet. En toen ben ik daar boos weggelopen. Nu heb ik een super lieve vriend bij wie ik alles kwijt kan. ^^

It is the unknown we fear when we look upon death & darkness nothing more. - albus dumbledore

Ik krop het op, altijd al gedaan.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Dagen niet slapen en nauwelijks eten. Oh, en bouncen! Daarom ben ik zo mager

[ bericht aangepast op 28 april 2012 - 23:17 ]

quidquid excusatio prandium pro

Een dag huilen, dan een paar dagen me rot voelen, schrijven, nog een keer huilen en dan gaat 't allemaal wel de goeie kant op :].

No growth of the heart is ever a waste

Dat ga ik hier maar niet zeggen slechte dingen.

Forbes schreef:
Ik krop het op, altijd al gedaan.

Op weg naar een mindset met enkel positieve emoties.

Ik ga het steeds opkroppen. Mijn mama is vorig jaar overleden en ik kan er met niemand over praten, maar echt met niemand, overal mijd ik het onderwerp. Met als resultaat dat ik me nog heel erg vaak rotslecht voel en vanaf het moment dat het over mijn mama gaat kan ik elk moment beginnen wenen, ondertussen iedereen maar gewoon over haar kan praten en over de herinneringen ... & ik kan dat niet. Verschrikkelijk vind ik het , maar echt niemand krijgt al die opgerkropte gevoelens uit me...

I'm in love with cities I've never been to and people I never met.

Veel huilen, dingen opschrijven, erover praten en muziek luisteren.

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

Opsluiten op slaapkamer, muziek luisteren, janken, opkroppen.

26 - 02 - '16

Het overlijden van een dierbare persoon heb ik gelukkig nog nooit meegemaakt, dus ik weet niet hoe ik daarmee om zou gaan.
Maar een gebroken hart... Ja, ik ben niet zo goed in het verwerken daarvan. Zo eens in de zoveel tijd steekt het verdriet de kop weer op en is moeilijk te negeren.

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Forbes schreef:
Ik krop het op, altijd al gedaan.

I'm just beautiful me.

Al drie jaar naar een psych gaan en AD pillen slikken omdat ik anders bepaalde dingen ga doen.

I'll lick the poison from right off your kiss

Ik doe eigenlijk heel veel verschillende en tegenstrijdige dingen tergelijk. De eerste paar dagen huil ik heel veel, daarna krop ik ineens alles op, begin liedjes te luisteren en tekenen. 's nachts begin ik me voor te stellen dat ze bij me zijn en dan heb ik ook werkelijk het gevoel dat ze me aan raken. Na een tijdje begin ik er over te schrijven en kan ik er over praten en uiteindelijk ben ik er overheen.

The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

Ik 'doe' niet echt iets met verdriet. Ik laat het gewoon, 't gaat vanzelf over.

i put the fun in funeral