Een klein stukje uit de proloog:
Ierland 2011:
Kleine wolkjes ontsnapten uit mijn mond. Mijn
handen stak ik diep in mijn jaszakken. Bij elke stap
dat ik deed knerpte de sneeuw. 'Hoe lang is het
nog?' vroeg ik aan Zayn. 'We zijn er bijna.' hij liep
trager zodat ik hem kon inhalen. Voor de zoveelste
keer liep er een rilling over mijn rug. 'Het is zo koud.'
klaagde ik. Zayn knikte eens en sloeg zijn arm over
mij. Voorzichtig trok hij me tegen zich aan. Hij had
lekker warm, ik sloeg mijn arm rond zijn middel
zodat ik makkelijker kon wandelen. Na nog een
kwartier in de sneeuw te wandelen kwamen we bij
een blokhut aan. Het was versierd met lichtjes, en
er hing een grote kerstkrans aan de deur. 'Wow,
wat is het mooi.' fluisterde ik. Zayn deed de deur
voor me open en liet me voor. Ik maakte een buiging
en liep het huisje binnen. Zonder op Zayn te
wachten liep ik door het huis heen op zoek naar de
anderen.
And if you leave me now, you'll take away the very heart of me.