[RPG] The Reunion ~14 - Speeltopics

Gevangenen:
Fayan
Saph
Ferron (M.I.A.)
Adelynn
Cassie
Dario
Aurora
Yentl
Primrose
Reina

Others:
Nathaniel Snow
Jem Fairsky

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Laat Adelynn naar die controlle kamer gaan en dan kunnen Nathaniel en Adelynn babbelen. *O*

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Dan speel ik wel gewoon loner verder

Adelynn Jae Daesha
Onderweg kwam ik een verdwaalde bewaker tegen, die me de eerste paar tellen wat glazig aan zat te kijken. Zijn uitgestreken, arrogante kop kwam me aardig bekend voor, en hij herkende mij jammer genoeg ook.
Maar voor hij had kunnen uitwijken naar de zender in zijn borstzak, was ik soepel omhoog gesprongen en had hem tegen de grond gewerkt. Het mes maakte een einde aan zijn leven, waarna ik het bloed achterloos aan zijn uniform afsmeerde. Ik trok de zender uit zijn borstkas, veerde op en liep verder.
Het kleine microfoontje liet ik even door mijn vingers glijden. 'Ik kom hoor, Nathaniel,' zei ik met een zachte, zoete stem. Maar net hard genoeg om opgevangen te worden door de zender, en als Nathaniel de zijne bij hem had kon hij me ongetwijfeld horen.
Het waren dezelfde woorden die ik altijd gebruikte als hij me ongeduldig vanaf het bed zat te bekijken, terwijl ik in de badkamer al het vuil en bloed van mijn lichaam waste.
Toen walgde ik ook al van hem.

[ bericht aangepast op 1 april 2012 - 19:11 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Ik wacht dan wel loner op een reactie daarop, anders klopt er niks meer van ..

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Nathaniel Snow
Ik had mijn mes geheven, klaar om Yentl in haar dij te steken zodat ze niet weg zou lopen, toen mijn zendertje kraakte er een maar al te bekende stem klonk. Adelynn.
Mijn ogen flitsten naar het scherm, maar daar was niemand meer te zien. Waar waren mijn gevangen heen? Wel zag ik een open luik, maar ze konden helemaal niet weten dat die daar was, dus hoe hadden ze die gevonden? Alsof ik het antwoord daarop niet wist. Jem. Hem zou ik nog wel krijgen. Het oorspronkelijke idee was om hem gewoon een pijnlijke dood te laten sterven, maar ik was nu van mening dat eeuwig lijden een betere straf voor hem was. Maar daar hoefde ik me nu nog niet druk om te maken, want Adelynn was onderweg hierheen. Alsof ze een kans maakte.
"Ik wacht op je, Adelynn," antwoordde ik met een lach die verried dat ik haar niet vreesde maar uitlachte.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Cassie
(pirate)

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Adelynn Jae Daesha
Nathaniel was niet bang. Maar hij zou ook nooit bang zijn voor iemand, dat betwijfelde ik. Maar hij wist maar al te goed hoe gevaarlijk ik kon zijn. En met de woede, frustratie en haat die zich opbouwde in mijn lichaam werd het alleen maar erger.
Maar Nathaniel had me zelf "ontworpen". Hij had zijn idee van een eigen mutant opgestuurd naar District 5, en toen werd ik ontwikkeld. Gemuteerd. Onmenselijk gemaakt.
Een hoog, beangstigend gesis schoot over mijn lippen, vulde de gangen en weergalmde tegen de kale muren.
Uiteindelijk vond ik een massiefen, zware deur. "Besturings Ruimte" stond er in spierwitte letters op.
Enkele bloeddruppels gleden nog omlaag langs het mes, drupten op mijn heup en streken langs de stof van mijn broek verder naar beneden. Ik voelde de warmte van het vocht ook over mijn vingers lopen.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

*gaat maar weer verder* :'D

Adelynn Jae Daesha
Ik krulde mijn slanke vingers om de klink, en duwde die naar beneden. Rustig opende ik de deur, het mes kraste even over het ijzer en liet een schel geluid horen.
Mijn blik viel op Nathaniel, ik veegde mijn bebloede hand af aan het zwarte kledingstuk dat ik droeg. Het leek nog het meeste op een catsuit, maar het was niet bedoeld om er aanlokkelijk uit te zien. De zwarte, nauwsluitende stof zorgde ervoor dat ik niet werd belemmerd in mijn doen en laten.
'Je beveiliging doet het niet zo goed,' merkte ik op, en keek hem vanonder mijn lange, donkerbruine wimpers met een klein glimlachje aan. In mijn blik glom de drang om te doden, om bloed te laten vloeien. De drang die Nathaniel zelf in mijn aderen had laten pompen.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Laura, offlinerd

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Nathaniel Snow
De deur ging open en daar stond Adelynn. Ze had een bebloed mes in haar hand en keek me uitdagend aan. Ze was hierheen gekomen om haar werk af te maken en het was bijna schattig dat ze nog werkelijk dacht een kans te maken.
"Ga je nu dat mes in mijn hart steken om daarna je helden medaille in ontvangst te nemen?" vroeg ik spottend.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Cassie
*doet vrij weinig*

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Yentl
'Adelynn,' zucht ik van opluchting.
Snow had me bijna in mijn dij gestoken met zijn mes, maar de redding kwam precies op tijd. Ik glip langs Nathaniel, die afgeleid is door het meisje, heen en probeer van een veilig afstandje toe te kijken zodat ik kan ingrijpen als het misgaat, wat uiteraard zal gebeuren.

[Meh, broertje doet vervelend (no_chears)]

[ bericht aangepast op 1 april 2012 - 19:51 ]

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Adelynn Jae Daesha
De glimlach rond mijn lippen werd iets breder. Het was de enige glimlach die ik van mezelf kende. Uitdagend, bijna sadistisch. Ik liet de nagel van mijn wijsvinger even over het scherpe lemmet glijden.
'Weet ik niet, heb jij zo'n medaille voor me?' vroeg ik, en keek hem bedenkelijk aan.
Mijn blik gleed even van zijn gezicht naar zijn lichaam. Vooral zijn lichaam kende ik jammer genoeg aardig goed.
Ik streek mijn lange, zilverblonde haar weg, dat vervelend voor mijn gezicht was gevallen.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Nathaniel Snow
"Ik niet, maar je nieuwe vrienden vast wel," zeg ik met een knik naar de schermen achter me.
Yentl glipt langs ons heen en ik trek een wenkbrauw op.
"Waag het niet om weg te lopen, ik ben nog niet klaar met jou."

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Adelynn Jae Daesha
Ik liet het meisje langs me heen gaan, om vervolgens de deuropening weer te versperren.
Sceptisch trok ik mijn wenkbrauwen wat op.
'Nathaniel toch, je weet hoe moeilijk ik vrienden maak.'
De neiging om gewoon het mes te pakken en dat door zijn hart te duwen was lichtelijk verdreven, gewoon omdat ik niet van zulke simpele moorden hield. Als er geen uitdaging was, was er ook geen reden. Iemand die je simpel kon ombrengen, vermoordde ik alleen wanneer ik mijn zelfcontrole verloor.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Mensen, ik lees mee, maar weet echt even niets dus komt er geen post voor Cassie. Ze begint trouwens sowieso vrij saai te worden.

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.