• Een groep jongeren worden naar een speciale school gebracht. Iedereen denkt dat ze normaal zijn, maar zij weten wel beter. Deze jongeren zijn speciaal. Ze hebben allemaal een gave, en een 'protector'. Deze protectors zijn dieren die bij hun karakter horen, en ze hebben ook dezelfde gave. Op deze school waar ze de komende jaren verblijven leren ze met hun gave's omgaan, en voor hun protectors te zorgen..


    Jongeren:
    Alexis Ruby Avery
    Tyler Jay Avery
    Samantha Yelina Emmalin Cole
    Olivia Phonia Rosefeald
    Amelia Samantha Westlane
    Lily Mose Thompson
    Taylor Nathaniel Westlane
    Jayden Jason Bright
    Emmay Dalouse

    verzorgers:
    Dawn Roselia Johnson

    School
    Kamers [Bij de jongens zijn de roze delen blauw]
    Badkamer in elke kamer
    Eetkamer
    Tuin
    Zwembad in tuin
    Zwembad binnen

    Regels:
    - 3 Rollen per persoon [Verzorger, Jongen en meisje!]
    - 16+ mag
    - Geen perfecte personen!
    - Je mag één gave
    - Je mag alleen een topic openen als de vorige vol is en ik offline ben!

    Plattegrond:


    Begane grond.


    1e verdieping

    [ bericht aangepast op 2 april 2012 - 22:53 ]


    El Diablo.

    Amelia Samantha Westlane

    Ik keek Taylor aan, ik kon zijn gedachte goed genoeg lezen voor dat. Lag het aan ons tweeling gebeuren? Ik wuifde het weg en keek naar het meisje die ons begroette, of tenminste ons allemaal ik glimlachte terug en Taylor en ik zeiden tegelijkertijd, 'Hey,'


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Alexis

    Ik keek naar de anderen studenten, zouden zij allemaal een gave hebben? Ik en Tyler kregen beide een brief voor deze school, dus hun misschien ook? Ik trap mijn sigaret uit met mijn lakzwarte Louboutin. Ja, we waren rijk. Maar ik wou er niet mee pronken.

    Tyler

    Ik trapte ook mijn sigaret uit met mijn Nike schoen, en keek wat rond. Vraag me trouwens af wanneer die poort open gaat, heb geen zin om hier tot vannacht te staan. En het was al 8 uur.


    El Diablo.

    Emmay

    "Hey." Er stond een meisje met bruin haar en ze begroette ons vrolijk. Onzeker stond ik tussen de andere studenten, volgens mij heb ik wel veel bagage bij me. Op dit moment kon ik niet wachten om binnen te mogen komen.


    Don't let people let you get down.

    Amelia Samantha Westlane

    Ik grinnikte om de gedachte van een jongen, 'Ik hoop inderdaad ook dat we snel naar binnen kunnen,' floepte ik eruit. Ehh, awkward? Shit, zouden zij wel weten dat we een gave hebben?


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Olivia
    "Ik ben Olivia, nou ja, soms noemen ze me Liv of Livia," stelde ik mezelf voor.
    Ik kwam een paar jaar terug er pas achter dat ik een gave had, ik kon hem niet super goed beheersen, maar het was wel voldoende. Op dit moment wou ik er gebruik van maken, maar dan weten ze er allemaal van. Ja, ik weet waar ik toe in staat ben. Ik kan mezelf onzichtbaar maken en andere mensen die mijn geest in proberen te dringen daarmee blokkeren, want als ik onzichtbaar ben, dan is het net alsof ik dood ben en niet besta, dus je kan dan ook niet mijn geest indringen. De eerste jaren had ik er geen controle over, maar langzamerhand heb ik voldoende controle erover gekregen, maar nog niet genoeg.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Tyler

    'Whassup' zeiden ik en Alexis tegelijk. Ik keek naar mijn Blackberry. 'Kwart over acht' mompel ik. Ik kijk weer voorruit. En kijk naar mijn Ferrari die voor de school staat geparkeerd.


    El Diablo.

    [ Amelia sprak tegen Tyler ]

    Taylor Nathaniël Westlane

    Ik keek het meisje aan, 'Ik ben Taylor, noem me Tay ofzo maakt me niet veel uit, en dit hier is mijn zusje Amelia,' zei ik en wees naar Amelia, ze keek een beetje betrapt en ik fronste maar liet het snel gaan.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Tyler

    'Oke dan' grinnikte ik, hoe wist die chick dat ik dat dacht. 'Ik ben Tyler, en dat is mijn zusje, Alexis' stelde ik ons voor aan het meisje.


    El Diablo.

    Amelia Samantha Westlane

    Ik grinnikte, gelukkig deed hij er niet moeilijk over, 'Ik ben Amelia en dat daar is Taylor, mijn broer,' zei ik nog en wees naar de jongen die met het meisje stond te praten.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Tyler

    Ik knikte, en keek even naar de jongen. Daarna deed een getinte vrouw de deur open, vast een van de verzorgers. Ik pakte alle tassen en rende met Alexis naar binnen. 'Even snel de besta kamers krijgen' grijns ik. Snel rendden we de trap op, en kregen twee kamers tegen over elkaar te pakken. Met een mooi uitzicht ook.


    El Diablo.

    Olivia
    "Zat jij toevallig ooit eens op Oklahoma Day?" vroeg ik, ik zwoor ik kende hem ergens van.
    Misschien zat hij op dezelfde basisschool, ooit eens.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Taylor Nathaniel Westlane

    Ik keek het meisje aan, 'Ja, hoezo?' vroeg ik toen verbaasd. Amelia tikte me aan, we konden al naar binnen. 'Wacht ik zie je zo, ik ga even een goede kamer uitzoeken voordat die al weg is,' Amelia en ik snelde er naar toe en ook wij zochten kamers uit. Tegenover elkaar. Ik zie wel wie bij mij komt. Ik pakte mijn spullen snel uit en keek toen uit het raam.

    Amelia Samantha Westlane

    Eenmaal in mijn kamer en alles uitgepakt liet ik me op mijn bed vallen. Ik zuchtte en dronk wat van mijn flesje water. 'En nu de boel verkennen,' mompelde ik en liep de kamer uit.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Olivia
    Ik knikte, ik had gelijk en daarna rende ik snel naar de eerste de beste kamer. Eenmaal in mijn kamer legde ik de koffers neer en ging ik liggen op bed. Ik was te lui om iets te doen.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Taylor Nathaniël Westlane

    Ik liep mijn kamer uit, opweg naar het meisje van daarnet. Van waar die vraag opeens? Ik keek de kamers in en zag haar staan, 'Van waar die vraag,' zei ik terwijl ik nonchalant tegen de deurpost aanleunde.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Emmay

    Ik sleepte heel charmant m'n koffers en tassen naar de aller achterste kamer. Waarom weet ik niet, misschien voelt het gewoon beter. Iedereen had al druk staan praten en sommigen kenden elkaar al. Ik was wat dat betreft echt een 'loner' Ik gooide m'n spullen in de hoek met de instelling 'die ruim ik later wel op.' Ik gooide de deur dicht en liep maar richting de hal, waar zou ik beginnen met verkennen. Ik zag dat er al een aantal meisjes druk aan het praten waren, ik had nu even geen zin om me bij het gesprek te voegen. Ik besloot naar de tuin te gaan, in de hoop dat het daar rustiger zou zijn.


    Don't let people let you get down.