• Alvast mijn excuses als dit een lang bericht is, maar ik hoop dat jullie het toch even willen lezen.

    Al sinds de brugklas ben ik bevriend met een jongen en vanaf de eerste tot en met de zesde klas heb ik altijd goed met hem kunnen opschieten en zag ik hem eigenlijk als niet meer dan een vriend. Maar sinds we beiden klaar zijn met de middelbare school en nu allebei studeren, is het voor mij toch anders gaan voelen. Ik zag hem minder, omdat we allebei onze eigen levens begonnen op te bouwen met nieuwe vrienden, nieuwe mensen etc., maar we hebben de afgelopen tijd toch wel een paar keer afgesproken en zijn naar de bios geweest, samen gewoon thuis een filmpje gekeken etc. (wat we daarvoor eigenlijk nooit zo heel vaak deden, we gingen eigenlijk vooral met elkaar om op school). Ik twijfel echt heel erg of hij mij ook leuk vindt, want soms lijkt het er wel op, en soms ook niet... En toen we deze week afspraken, leek het ook heel anders. Alsof hij een beetje geïrriteerd was ofzo/geen zin had. Ik twijfel heel erg of dat komt omdat het gewoon niet opschiet tussen ons, want geen van ons beiden durft echt de eerste stap te nemen (en hij sowieso niet, want bij zijn vorige vriendin die weer een vriendin is van mij durfde hij het ook niet en ze heeft zelf gezegd dat het nooit wat geworden was als zij niet de eerste stap genomen had). En nu weet ik niet of ik het hem gewoon moet zeggen, want ik heb eigenlijk niet zo'n zin meer om heel de tijd in dezelfde cirkel te blijven ronddraaien en nog met hem af te spreken als het gewoon nooit meer iets wordt... En ik heb eigenlijk gewoon geen idee hoe ik het hem moet zeggen? Gewoon een sms sturen om te vragen of hij langs wil komen om te praten? Of het nog maar afwachten? I just dunno...

    Als hij de eerste stap niet durft te zetten, zou ik, als ik jou was, dat zelf doen. En dat één-na-laatste is wel een goed idee. Hem uitnodigen en dan vertellen dat er voor jou iets meer is dan vriendschap. Veel succes en ik hoop dat het iets wordt!


    Deep inside, I've never felt alive

    Aife schreef:
    Als hij de eerste stap niet durft te zetten, zou ik, als ik jou was, dat zelf doen. En dat één-na-laatste is wel een goed idee. Hem uitnodigen en dan vertellen dat er voor jou iets meer is dan vriendschap. Veel succes en ik hoop dat het iets wordt!


    Hmm, vind je? Ik weet alleen echt niet of ik het durf, ik voel me al misselijk als ik eraan denk. En ik ben ook bang als hij niet hetzelfde voelt en het dan zo ongemakkelijk wordt... Maargoed, langs de andere kant ga ik het ook niet volhouden om toch nog met hem af te spreken als het steeds toch maar weer op niets uitloopt. En telkens als ik hierover een sms probeer te maken, ga ik over ieder woord dat ik typ helemaal nadenken. Echt niet normaal :x.

    Idyllic schreef:
    (...)

    Hmm, vind je? Ik weet alleen echt niet of ik het durf, ik voel me al misselijk als ik eraan denk. En ik ben ook bang als hij niet hetzelfde voelt en het dan zo ongemakkelijk wordt... Maargoed, langs de andere kant ga ik het ook niet volhouden om toch nog met hem af te spreken als het steeds toch maar weer op niets uitloopt. En telkens als ik hierover een sms probeer te maken, ga ik over ieder woord dat ik typ helemaal nadenken. Echt niet normaal :x.


    Meh, gewoon beginnen met "Ik vind je leuk"

    Dan heb je de eerste stap gezet en kun je niet meer terug, en dan wordt t makkelijker :Y) En als hij jou niet leuk vind kan t idd ongemakkelijk worden, maar dat hoeft niet. dat hangt van jullie beiden af.


    quidquid excusatio prandium pro

    RainbowDash schreef:
    (...)

    Meh, gewoon beginnen met "Ik vind je leuk"

    Dan heb je de eerste stap gezet en kun je niet meer terug, en dan wordt t makkelijker :Y) En als hij jou niet leuk vind kan t idd ongemakkelijk worden, maar dat hoeft niet. dat hangt van jullie beiden af.


    Haha, in de sms ga ik dát nog niet zetten hoor xd. Ik wilde er eigenlijk wel inzetten dat ik ergens over wil praten, zodat ik ook niet meer terug kan als we eenmaal samen zijn. Zou nogal stom zijn als ik dan een of ander zinloos verhaal zou ophangen namelijk, dus dan móet het wel. But still, misschien denkt 'ie dan echt 'wtf' als hij het leest. Of misschien denk ik ook gewoon weer veel te veel na met mijn stomme hoofd.

    Aife schreef:
    Als hij de eerste stap niet durft te zetten, zou ik, als ik jou was, dat zelf doen. En dat één-na-laatste is wel een goed idee. Hem uitnodigen en dan vertellen dat er voor jou iets meer is dan vriendschap. Veel succes en ik hoop dat het iets wordt!


    Anorexia: you'll be dead before you're thin enough.