Oké, ik weet dat het lang is, maar een beetje moeite mag ook wel. :W
Ook ik moet mijn verhaal kwijt.
Sinds de brugklas -ik zit nu in de vijfde- ben ik bevriend met R. En in de eerste was dat het sterkst, in de tweede had ik haar nodig omdat ik in mijn klas werd buitengesloten en in de derde klas kreeg ik opeens een hele hoop nieuwe vrienden erbij. Goed, R. is gewoon ook met hen bevriend geweest.
Maar in de eerste heeft ze zich laten afpakken door iemand, in de derde en in de vierde ook weer, door verschillende meisjes. En daar ben ik alle keren kwaad over geworden, vooral de tweede en de derde keer. Want naar mijn mening had zij zich niet zo makkelijk moeten laten ompraten etc. (Het probleem is dat die andere alleen haar willen en mij niet, ik sta best wel open voor hen.)
Het punt is nu, dat we steeds verder uit elkaar groeien. En het maakt me allemaal ook niet meer uit, maar het punt is dat mensen altijd naar mij toe komen als het hen uitkomt. En als het mij een keer uitkomt, dan boeit het hen allemaal niet. Ik bedoel, vriendschap moet toch van twee kanten komen, of ligt dat aan mij?
Sorry hoor, maar ik ben nu echt pissed off op haar, op een of andere manier.
En als we geen project samen hadden voor een vak, dan had ik haar ook eens flink de waarheid gezegd, zoals ik haar wel vaker heb gedaan. Maar wat dus blijkbaar niet heeft gewerkt.
Iemand tips? Iemand nog iets aan toe te voegen? Iemand ervaring of zo?
Bweh, dit moest ik gewoon even kwijt. Ik heb het gehad met zogenaamde vrienden van mij. Versta, me niet verkeerd. We kunnen het goed vinden. Ook met andere vriendinnen. Maar als er iets is, dan kun je niet op hen vertrouwen. En andere vrienden zoeken, heeft absoluut geen zin, op school dan. Buiten school heb ik fantastische vrienden. Alleen R. zit ook in dat clubje. (Via een kamp, dus vandaar.)
[ bericht aangepast op 27 feb 2012 - 21:20 ]
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
Phlegethon