[RPG] The Reunion ~11 - Speeltopics

Celindeling:
Cel 1: Fayan & Daiyh
Cel 2: Saph
Cel 3: Cassie & Ferron
Cel 4: Dario
Cel 5: Prim & Brianna
Cel 6: Lucas & James
Cel 7: Aurora

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 24 jan 2012 - 18:42 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Yentl

'Bijna wel,' brom ik. 'Hoezo? Zeg, volgens mij is het een beetje leeg hier.'
We staan opeens in een witte ruimte, aangezien Snow niet reageert.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Primrose
"Yentl, kan je iets doen?" vroeg ik.
Ik wil dat ding weg uit mijn hersenen, ik wil nu even heel snel slapen en misschien zelfs eten.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Yentl

'Ligt eraan wat, hoezo?' vraag ik verbaasd.

[ik ga leren :C MEH. tot morgen, of misschien tot zo :'D -als ik stiekem even op mijn eigen comp kan :'D-]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Primrose
"Ik wil dat ding weg uit mijn hersenen. Ik word gestoord, zonder al die slaap en geen eten," zei ik.

[Okay, tot morgen of tot zo.]

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Yay, het leeft weer! *gaat voor Cassie schrijven*

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Cassie
'Prim!' riep ik verbaasd. Ik had haar nog niet gezien sinds de cellen, en daarvoor har ik haar ook niet echt gesproken. 'Is jou nog iets spannends overkomen, of zo?' vraag ik. Dario glimlacht naar haar en steekt zijn hand op.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Primrose
"Cassie?" riep ik blij.
Ik had haar zo lang niet gezien, ik was zelfs bijna vergeten hoe ze eruit zag.

[Ik heb post nogal lame dingen, blame my plan to kick Sam his ass for that.]

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Sam? KILL IT WITH FIREEE!
Cassie
'Leef je nog een beetje?' vroeg ik. Met een bezorgde blik richtte ik mijn ogen op de mist. Fayan en Saph waren daar nog steeds. Ik beet op mijn lip bij de herinnering de marteling die Snow daar voor ons in elkaar had gezet. Saph had de Hongerspelen overleefd en er stond me vaag iets van bij dat zijn moeder daarin betrokken was geweest, dus zeker voor hem zouden er kwelgeesten genoeg zijn.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Indeed, ik ga mijn zus op hem afsturen, want die is ong. 5 koppen groter en zij is de enigste die hem zijn bek dicht zal laten houden. Ik denk dat zijn ouders hem niet meer zullen herkennen na dat.

Primrose
"Ja, maar ik geloof dat ik dood aan het gaan ben," zei ik.
Ik keek richting de mist waar Cassie naar keek. Fayan en Saph moesten daar vast zijn.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Cassie
'Ja, die chip is een probleem,' beaamde ik. Ik ging er maar vanuit dat dat was waar ze op doelde. 'Zit hij in je hoofd, eigenlijk? Anders kan ik hem er voor je uithalen - maar dat word verdomd pijnlijk.'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Primrose
"Ja, hij zit in mijn hoofd. Het boeit me niet veel als het pijn doet, zolang dat ding eruit gaat ben ik tevreden," zei ik.
Ik ben gewend aan pijn, zolang de hallucinaties stoppen, ik weer kan eten en slapen is alles best.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Cassie
'Kan ik begrijpen, maar ik ga niet je hoofd opensnijden,' zei ik met een flauwe glimlach. Mijn mondhoeken trokken echter al snel weer naar beneden. 'Ben je - op die chip na dan - eigenlijk nog gewond, of zo?'

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Primrose
"Nee niet echt, ik heb wel honger, maar daar ben ik aan gewend," zei ik.
Verdomme ik kom nooit van die chip af, het word nog eens mijn dood.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Yentl

Ik luister gebiologeerd naar het gesprek tussen de twee en pluk een grassprietje van het grasveld waar we kennelijk ongemerkt op zijn beland. Eerst een drassig bos, dan een lege kamer, en nu dit? Die man weet ook niet wat-ie wil.

url=http://www.quizlet.nl/stories/80116/that-sunday-the-sun-didnt-shine-anymore--the-hunger-games/]Me has nieuwe story :'D[/url

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Cassie
'Ja, wij hebben thuis ook niet zoveel te eten,' grinnikte ik.

[...yeah, ik weet niks meer. Laura, Lizz, kom eens hierheen (no_chears)]

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.