Proloog.
Iedereen verdient een tweede kans. Of een derde kans. Of een vierde kans? Nee, de regel is twee kansen, daarna… Wat daarna? Ik heb die regel nooit kunnen bevatten. Hoe kan het een gewoonte van mensen geworden zijn iemand maar twee kansen te gunnen. Iemand die je in je hart gesloten hebt en nooit meer wil laten gaan. Wat moet je doen als die persoon 3 fouten maakt? Hem laten gaan? Zeggen: 'sorry, je kansen zijn verspeeld, ik hou niet meer van jou'? Hoe kun je zoiets zeggen? Zeg het me. Hoe kun je van het ene op het andere moment plots zeggen dat je niet meer van hem houdt, juist omdat hij een fout begaan heeft. Een fout die bestraft wordt door zijn eigen geweten. Ja, hij gaat eraan kapot. Wat moet je dan zeggen? 'Je doet zielig, get a life'? Terwijl je diep vanbinnen zelf gebroken bent en niets liever wil dan hem omarmen? Hem vergeven voor zijn begane fouten? Moet je dan de regel van twee kansen volgen, en je eigen hart opofferen? Je zou immers een idioot kunnen lijken. 'Meid, hij doet je pijn. Waarom kun je dat niet inzien? Waarom ben je überhaupt niet sterk genoeg om hem vaarwel te zeggen??' Je bent zwak, omdat je van iemand houdt. Nee, wacht. Dat klopt niet. Je wordt kwetsbaarder als je van iemand houdt, dat wel. *klik hier om verder te lezen*