• Hoe kan ik dit nou overleven
    Zonder jou aan mijn zij
    Jij was echt de enige
    die mij al die liefde kon geven

    Nu ben je weg
    En je komt nooit meer terug
    Hoe kon je me ooit laten gaan
    Ik kan niet zonder jou
    voort blijven bestaan

    Het enige wat ik nog kan doen
    Is staren naar die ene boom
    Die net zo eenzaam is als ik
    Was dit allemaal maar één grote droom

    Ik loop naar buiten naar die boom
    Hij is zo leeg en kaal
    Ik ga langzaam bij de boom zitten
    Terwijl ik van mijn leven baal

    Nooit zal ik perfect zijn
    Nooit zal ik talentvol zijn
    Nooit zal ik goed genoeg zijn
    Nooit zal ik je lief zijn
    Nooit zal ik meer kunnen leven
    Alsjeblieft,
    ik hoop dat je me wel ooit kunt vergeven


    The sun will rise and we will try again.

    Leuk dat je er zo je emoties in kwijt kan, maar ik vind het niet super.

    (Vooral door het missen van enig ritme, waar ik me bij veel gedichten toch wel aan stoor. in mijn ogen is eht dar niet echt een gedicht.)

    Ook het laatste waar je steeds "Nooit zal ik" herhaald, it's a bit annoying.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Het rijmritme verandert een paar keer en dat stoort mij dusdanig dat ik niet echt meer van het gedicht kan genieten...


    I can't even think straight.