Ik weet niet hoe ik me moet voelen. [schizofrenie] - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik zou het geweldig vinden als jullie even de tijd namen.

Ik weet niet of ik er beter van word, ik betwijfel het, maar ik wil het wel delen en praten met iemand die er ervaring mee heeft. Nou, ik weet niet waar ik moet beginnen. Een jaar geleden ben ik naar de huisarts geweest voor ADHD, nou ik ben naar huis gestuurd omdat de huisarts dacht dat ik gewoon druk en opgewonden was en dat het geen misdaad is om zo te zijn. Maar van binnen voelde ik wel toen de drang om mezelf te bewijzen, en ik had het gevoel dat hij me uitlachte maar ik maakte wél zelf een grap. Het klinkt vast lachwekkend allemaal, maar ik had het gevoel alsof hij me had afgewezen toen hij me naar huis zond. Nou daarna heb ik er geen last meer van gehad, ik vergat het gewoon snel. En leefde ik gewoon verder, zonder me aan te trekken van wat hij zei.

Toen der tijd besefte ik dat ik het echt belangrijk vond van wat anderen van me dachten, en als iemand iets slechts zei had ik gelijk verschillende gedachten over hoe ik het anders kon doen en steeds kwamen er negatieve gevoelens boven in me. Niet over mezelf. Maar over die persoon. Het zou aanstellerig kunnen klinken maar ik had zo'n gevoel alsof ze mij niet begrepen, alsof ik gewoon helemaal weg stond van bepaalde dingen. Zo lijk ik van buiten erg zelfverzekerd terwijl ik me altijd aangestaard voel. Ik houd er niet van om helemaal vooraan te zitten omdat ik denk dat mensen me aanstaren. Dan voel ik zo'n angst dat ze allemaal naar mij kijken. Maar van buiten; daar ziet niemand dat ik me zo voel.

We zijn deze vakantie naar Turkije geweest en daar werd ik geconfronteerd met mijn opa, hij lijdt aan schizofrenie waardoor hij anderen van zich afstoot. Mijn nichtjes en neefjes lijken allemaal met hem om te kunnen gaan, en zo ook mijn zusjes en mijn broertje. Maar ik viel er steeds buiten, het voelde alsof ik hem niet mocht en hij mij niet. Hij werd gek als mensen langer bij hem thuis bleven logeren dan drie dagen, en toen besefte ik dat ik wist waarom ik hem haatte. Hij was een kopie van mezelf. Zijn egoisme, zijn manier van praten en stilvallen alsof hij dan helemaal in zichzelf gekeerd was. Hoe zijn ogen schichtig heen en weer gingen bij drukte. Hij leek op mij.

Ik weet niet hoe ik me toen voelde, nou eergisteren voelde. Ik verwijtte mezelf dat ik zo dacht, alsof ik zo graag specialer wou zijn dan de rest en dit verzon. Net zoals het ADHD incident, maar er was ook een angst in me dat het misschien waar was. En wat dan? Ik besloot het op te zoeken en mijn angst wakkerde aan, alle pyschoses klopten. Ik voelde me aangestaard, alsof iedereen me haatte maar juist aardig tegen me was wat ik dus niet begreep. En als iemand dan gemeen deed snapte ik dat niet en dacht gelijk aan manieren hoe hij me kwaad zou willen doen. Maar bij elke situatie kwamen mijn emoties anders. Bij situaties waarin ik moest lachen, gebeurde soms niets. Of ik dwong mezelf om te lachen. Of te huilen... dan moest ik mezelf ook dwingen.

En toen besloot ik het te vergeten, maar dat lukte niet. Toennet heb ik geprobeerd om te doen alsof er niets was... maar het gebeurde weer. Ik had de laptop naar boven gebracht en ik moest even naar beneden. Tranquilla (mijn zussie) had hem aan gedaan voor mij. Met geen andere doelen, maar mijn hoofd zei iets anders. 'Oh, ze heeft hem opengemaakt. Misschien denkt ze dat ze zelf wel op de pc mag of is ze erop geweest zonder mijn toestemming.' En dan werd ik kwaad, terwijl ze me een dienst had gewezen.

Nou keek ik naar de symptomen en die klopten. En ik zou met iemand willen praten die misschien hetzelfde heeft, of juist een andere stoornis die erop lijkt. En vergeef me voor de fouten of mijn grammatica. Ik ben niet in de stemming om daar naar te kijken.

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Oepsie, het is een beetje lang, ghehe.

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Wow.. Heftig allemaal.. Helaas kan ik je daar denk ik niet mee helpen, heb je het al met iemand anders besproken?

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

xDesire schreef:
Wow.. Heftig allemaal.. Helaas kan ik je daar denk ik niet mee helpen, heb je het al met iemand anders besproken?

Met mijn zusje. Het is erfelijk dus ik ben bang dat mijn moeder heel anders gaat reageren.

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Alsjeblieft, ga jezelf niet vergelijken met de beschrijven van dingen die op het internet staan, want als iedereen dat zou doen, dan zou de hele wereld aan van alles en nog wat lijden.
Ikzelf herken me voor de volle 100% in jouw verhaal, maar ik heb er voor gekozen het maar te accepteren. Heb ik iets? Prima. Heb ik niets? Ook prima, want het veranderd allebei niets aan de situatie, want bij beide dingen zul je met jezelf moeten leren omgaan en dat is precies waar ik nu mee bezig ben, of in ieder geval; wat ik probeer te doen.
Dat kun je op verschillende manieren doen: ga op zoek naar jezelf of praat erover. Voor mij is die tweede geen optie, dus ik ben voor de eerste gegaan en ik merk zeker dat er dan verbetering is.
Of dit voor jou ook het geval is kan ik natuurlijk echt niet zeggen, want iedereen is anders, maar ga NIET af op oordelen via het internet! Wil je toch echt zekerheid, bezoek dan eens een andere huisarts of iets dergelijks, maar niet via internet. Zo kun je wel 10 labeltjes op jezelf plakken en daar wordt het allesbehalve beter van, zo raak je enkel meer in de war.
Als je iemand zoekt die wel begrijpt hoe jij je voelt (van wat hier in je verhaal staat tenminste) dan staat mijn inbox open, want zover ik gelezen had, kan ik me goed vinden in je verhaal en ik probeer er zelf al een tijdje weer uit te komen.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Fayan schreef:
Alsjeblieft, ga jezelf niet vergelijken met de beschrijven van dingen die op het internet staan, want als iedereen dat zou doen, dan zou de hele wereld aan van alles en nog wat lijden.
Ikzelf herken me voor de volle 100% in jouw verhaal, maar ik heb er voor gekozen het maar te accepteren. Heb ik iets? Prima. Heb ik niets? Ook prima, want het veranderd allebei niets aan de situatie, want bij beide dingen zul je met jezelf moeten leren omgaan en dat is precies waar ik nu mee bezig ben, of in ieder geval; wat ik probeer te doen.
Dat kun je op verschillende manieren doen: ga op zoek naar jezelf of praat erover. Voor mij is die tweede geen optie, dus ik ben voor de eerste gegaan en ik merk zeker dat er dan verbetering is.
Of dit voor jou ook het geval is kan ik natuurlijk echt niet zeggen, want iedereen is anders, maar ga NIET af op oordelen via het internet! Wil je toch echt zekerheid, bezoek dan eens een andere huisarts of iets dergelijks, maar niet via internet. Zo kun je wel 10 labeltjes op jezelf plakken en daar wordt het allesbehalve beter van, zo raak je enkel meer in de war.
Als je iemand zoekt die wel begrijpt hoe jij je voelt (van wat hier in je verhaal staat tenminste) dan staat mijn inbox open, want zover ik gelezen had, kan ik me goed vinden in je verhaal en ik probeer er zelf al een tijdje weer uit te komen.

Bedankt dat ik bij je terecht kan, maar het is niet alleen op internet. Mijn moeder heeft schizofrenie en mijn opa heeft ook schizofrenie. Ik ben meerdere keren met haar megegaan naar de huisarts, kan alles wat bij haar is bij mezelf vinden. En ik word er zo vaak op gesteld van haarzelf dat ik zoveel van haar heb. Maar ik wil dat je beseft dat het niet van internet komt.

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Wow, dat is best wel.. ja.. ik kan je er denk ik niet echt bij helpen omdat ik dit zelf nooit gehad hebt. Maar wat ik wel denk is dat het slim is naar de huisarts te gaan. Al is het alleen maar voor jezelf om meer informatie te krijgen. En misschien kan hij je ook doorverwijzen naar iemand waar je mee kan praten. Natuurlijk hangt dat er van af wat je zelf wilt. Maar als ik jou was zou ik dat eerste in elk geval doen, gewoon voor meer zekerheid, en dan kun je er misschien ook beter mee leren omgaan.

En wat je moeder betreft; wat ik zou doen is een brief neerleggen. Dan moet ze het helemaal doorlezen voordat ze kan reageren en kan je alles rustig uitleggen. Beter leg je het dan neer op een moment waarop jij niet thuis bent, en ga je gewoon bij iemand logeren.

Heel veel succes meis, ik heb zelf een vriend die stemmen in zijn hoofd heeft, en van zijn verhalen geloof ik direct dat het verdomd lastig is. Succes.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 22:25 ]

---

Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

Uneventful schreef:
(...)

Bedankt dat ik bij je terecht kan, maar het is niet alleen op internet. Mijn moeder heeft schizofrenie en mijn opa heeft ook schizofrenie. Ik ben meerdere keren met haar megegaan naar de huisarts, kan alles wat bij haar is bij mezelf vinden. En ik word er zo vaak op gesteld van haarzelf dat ik zoveel van haar heb. Maar ik wil dat je beseft dat het niet van internet komt.

Oh, ik had een beetje de indruk dat je via internet had gespeurd en jezelf daarmee had vergeleken en zo, sorry, foutje (:
Maar heeft je moeder zelf dan niet verder iets gedaan? Testjes? Of kun je er met haar verder over praten, jezelf uitleggen hoe je je voelt, wat je denkt en dat je er meer over wilt weten? Ik weet niet hoe dat precies zit, maar wie weet is dat nog een optie als 't mogelijk is.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Wow, heftig.
Eigenlijk heb ik maar één raad voor je: Als jij denkt, om wat voor reden dan ook, dat jij een stoornis hebt, dan moet je hulp gaan zoeken, hoe moeilijk dat ook is. Ik ben geen psycholoog/psychiater, dus ik weet niet wat je kan doen als je schizofreen bent, of als je een andere stoornis hebt, maar ik weet dat er in de meeste gevallen wel iets aan gedaan kan worden.
Heel veel sterkte, ik weet hoe moeilijk dit is, maar jij verdient alle hulp en respect die je kan krijgen, misschien zelfs meer.
Succes! (:

---

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Fayan schreef:
(...)

Oh, ik had een beetje de indruk dat je via internet had gespeurd en jezelf daarmee had vergeleken en zo, sorry, foutje (:
Maar heeft je moeder zelf dan niet verder iets gedaan? Testjes? Of kun je er met haar verder over praten, jezelf uitleggen hoe je je voelt, wat je denkt en dat je er meer over wilt weten? Ik weet niet hoe dat precies zit, maar wie weet is dat nog een optie als 't mogelijk is.

Mijn moeder gebruikt al heel lang medicijnen door haar jeugd, een schizofreen maakt niet alleen zijn eigen leven kapot maar ook die van hem in de buurt. En ze wil er niet aan toegeven, en het is echt één van de zwakke punten bij ons thuis. En daarom ben ik bang om met haar te praten.

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Uneventful schreef:
(...)

Mijn moeder gebruikt al heel lang medicijnen door haar jeugd, een schizofreen maakt niet alleen zijn eigen leven kapot maar ook die van hem in de buurt. En ze wil er niet aan toegeven, en het is echt één van de zwakke punten bij ons thuis. En daarom ben ik bang om met haar te praten.

Hm, dat kan ik me wel voorstellen. Even denken, hoor...
Ik ben zelf absoluut geen voorstander van psychologen en psychiaters, maar zijn er anders niet speciale sites die gaan over schizofrenie? Ik weet dat die er wel zijn over bijvoorbeeld andere stoornissen, dus wie weet ook wel één hierover en kun je daar meer informatie vinden en eventueel met mensen praten die het hebben, het ook hebben geaccepteerd en jou verder kunnen helpen. Ik denk dat het verstandig is als je eerst voor jezelf iets meer duidelijkheid hebt, voor je naar je moeder stapt, maar daar kun jij weer heel anders over denken, want dit is natuurlijk niet zomaar iets. Als ik zo even je tekstje lees en dat vergelijk met mezelf, dan denk ik dat je behoorlijk in de war moet zijn in je hoofd, dus dan lijkt me beter als je dat eerst wat meer ordent door jezelf rust te geven.
*waarom ben ik zo slecht met woorden, haha, sorry als je hier echt geen fuck van begrijpt*

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Fayan schreef:
(...)

Hm, dat kan ik me wel voorstellen. Even denken, hoor...
Ik ben zelf absoluut geen voorstander van psychologen en psychiaters, maar zijn er anders niet speciale sites die gaan over schizofrenie? Ik weet dat die er wel zijn over bijvoorbeeld andere stoornissen, dus wie weet ook wel één hierover en kun je daar meer informatie vinden en eventueel met mensen praten die het hebben, het ook hebben geaccepteerd en jou verder kunnen helpen. Ik denk dat het verstandig is als je eerst voor jezelf iets meer duidelijkheid hebt, voor je naar je moeder stapt, maar daar kun jij weer heel anders over denken, want dit is natuurlijk niet zomaar iets. Als ik zo even je tekstje lees en dat vergelijk met mezelf, dan denk ik dat je behoorlijk in de war moet zijn in je hoofd, dus dan lijkt me beter als je dat eerst wat meer ordent door jezelf rust te geven.
*waarom ben ik zo slecht met woorden, haha, sorry als je hier echt geen fuck van begrijpt*

Nou ik zal je tip proberen in te werken door even een hele week niets te doen. Om te kijken of het nu verder gaat nadat ik hier achter ben gekomen, vooral omdat ik nu in de omgang ben met mensen. En er schijnen verschillende 'fases' te zijn. En bedankt trouwens, je hebt me een hele eind geholpen. En als jij iemand nodig hebt om tegen te praten ben ik niet emotioneel niet toegankelijk ofzo, ik kan je ook helpen. (:

---

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.