Wat is er nou belangrijker.. - Liefde, Vriendschap & Familie

Zeurtopic-alert.

Ik zit de laatste paar maanden met een probleem. Er valt gewoon niet normaal over te praten met mijn ouders; Ik geloof niet meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik ermee moet. Ik weet dat een aantal van jullie dit gevoel niet herkennen, omdat jullie niet allemaal gelovig zijn opgevoed en dat snap ik. Maar ik zit er gewoon heel erg mee.
We hebben het er aan tafel wel eens over, maar als ik het dan zeg op compleet normale toon, beginnen mijn ouders gelijk van: 'Je komt er later wel achter.' Ik kreeg hierdoor een schuldgevoel, hoe vreemd dat ook klinkt en ik ben zelfs bang voor de dood geweest.
Nu ben ik dat niet meer, omdat ik het idee heb dat het me allemaal niet zoveel meer kan schelen.
Elke keer als ik in de kerk zit voel ik me gewoon ook zo waardeloos. Omdat mijn zus, die wel belijdenis heeft gedaan, telkens weer benadrukt hoe erg ze het vindt dat ik van het geloof 'afdwaal', maar ik ben er gewoon klaar mee. Ik voel er niets meer voor en ik wil ook uit de kerk stappen.
Morgen moet ik naar Eleos om te werken aan een aantal emotionele problemen, maar nu willen mijn ouders ook dat ik daarheen ga om aan mijn geloof te werken. Ik heb het idee dat ze dat, ik ben nu even lomp, stomme geloof belangrijker vinden dan mij.
Ik voel me hier echt stom van. Ook wil ik gewoon heel graag een piercing, ik weet ook al waar enz. Maar ik mag dat ook al niet van mijn ouders. Alleen maar omdat de mensen van de gemeente dan negatief over mij gaan denken of zo.
Ook moet ik elke zondag verplicht mee naar de kerk, omdat ik per se moet doen wat mijn ouders willen.

Respect voor degenen die dit gezeik allemaal gelezen hebben.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 20:19 ]

26 - 02 - '16

NietNiks schreef:
Het is niet voor niets een geloof hea.
Daar geloof je in, of je gelooft er niet in. En jij gelooft niet.

Maar ik snap je probleem wel ja... Misschien dat je kunt voorstellen om niet meer naar de kerk te gaan bla bla, maar dat je verder niet overal het atheïsme gaat verkondigen of zo?
Of is de kerk ook nog heel belangrijk?

Some people are so poor, that the only thing they have is money.

Je moet tegen je ouders zeggen dat je eigenlijk niet meer wil geloven, en dat je er later ook niet "achter zult komen". Ze zullen waarschijnlijk boos worden, maar als ouders hebben ze jou mening te respecteren, waar je ook in gelooft. Uiteindelijk zullen je ouders wel voor jou kiezen dan voor het geloof. Ik bedoel, je bent tenslotte wel hun dochter. Je zult het met die piercing toch moeten afwachten tot je alleen woont en zo, dan mag je je eigen keuzes maken. Ook zul je dat kunnen kiezen met de kerk [als je je ouders nog niet hebt overgehaald] als je volwassenen en niet meer van hun afhankelijk bent.
Ik hoop dat ik je geholpen heb en ik luister of lees graag je gezeik hoor ^^

Suc7 <3

Ik neem aan dat je dit al aangekaart hebt in een rustig diep gesprek?

We leven in een geïndividualiseerde maatschappij. Het individu staat centraal, met nadruk op zijn keuzes. Jij mag zelf kiezen of je gelovig bent of niet. Laat je het eens proberen zonder al die keuzes van je ouders. Zeg dat zij anders jouw rechten als kind niet respecteren. Er zijn verschillende instanties die hiervoor willen in staan.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar tot een bepaalde leeftijd heb je nog ouderlijke toestemming nodig voor piercings en tatoeages. Dus op dat vlak kunnen ze misschien nog wel inspraak hebben. Maar op vlak van geloof niet.

Veel succes ermee. Ik zou gewoon nog eens een rustig gesprek hebben met je ouders over JOUW keuze.

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Naja, toevallig kan ik er wel - deels - over meepraten aangezien ik wel gelovig ben opgevoed :].
En bij ons is de mentaliteit als volgt: geloven is een keuze, geen plicht en dat moet het naar mijn mening ook nooit worden. Als ik niet wil bidden, dan hoef ik het niet te doen. Je kan mensen niet dwingen ergens in te geloven.

No growth of the heart is ever a waste

COMMUNISM schreef:
Je kan geloof simpelweg niet afdwingen van mensen; als je niet gelooft, dan doe je dat niet. Als jouw ouders echt van die gekke Christenen zijn, is dat fijn voor hun, maar hun dochter hoeft niet geïndoctrineerd te worden door zoiets als 'geloof'. Probeer ze alsnog duidelijk te maken dat hoe ouder jij wordt, hoe minder je gaat geloven, en dat ze dat maar moeten respecteren, want dat is tenslotte een punt in het Christendom:

Respecteer ieders geloof. :W

Don't walk. Run, you sheep, run.

ik vind dat je het recht hebt om xelf je geloof te kiezen, staat ook in het kinderrechten geloof ik.

-

Ik ben zelf niet Christelijk maar ik weet wel hoe mensen doen tegen je als je het niet bent en je woont in een Christelijke gemeente. Het zuigt behoorlijk, en als dat dan ook nog eens door je ouders komt, pfft. Gewoon je eigen ding doen, ze kunnen je niet dwingen iets te geloven. Wees gewoon eerlijk tegen over hun maar vooral tegen over je zelf want het is niks om je slecht over te voelen dat jij iets niet gelooft wat hun wel doen, we zijn niet voor niks een vrij land.

Believe in yourself.

Omg, je haalt de woorden echt uit mijn hoofd. Maar écht het enige advies dat ik heb is wachten tot je van huis bent en dan je geloof veranderen. Niemand kan jou dwingen om iets te geloven wat jij niet wilt. <3

And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

Herken ik, ik ben niet christelijk opgevoed. maar mijn hele familie wel, dus telkens als ik bij m'n nicht ben moeten we elke zondag naar de kerk. En dan zit je daar. en dan wacht je todat je weg mag. zo zegmaar. en ik heb maar 1 ding te zeggen. KIES ZELF! je ouders hebben ofcourse wel dingen over je te zeggen, maar als je gewoon niet het gevoel heb dat je gelooft dan moeten je ouders je niet tegen houden.

Kom dus gewoon voor jezelf op.

Solen kommer fortfarande ingenting.

Zelf heb ik dit ook gehad.. Ik was er ongelofelijk klaar mee voor een tijdje, maar op de een of andere manier ben ik weer gaan geloven.. (maar minder streng en op mijn eigen manier, wat mijn vader soms erg vervelend vind, maar dan heeft hij pech)
Ik heb geen idee hoe je dit moet oplossen, maar heb wel respect dat je je eigen beslissingen neemt.
met die piercing: ik wil er ook 1, maar t mag ook niet, maar ik blijf in gesprek met mijn ouders en het werkt steeds beter.. ze worden steeds losser.
(dit komt deels door de vrouw waar we gister in een restaurant een gesprek mee hadden over piercings)

heel veel succes

you make everything seem so possible <3

Je kan misschien met je ouders praten, en zo op een vriendelijke manier zeggen wie jij bent. Dat jij niet zo gelovig bent etc...
Je kan misschien zeggen dat je niet meer elke week naar de kerk wilt gaan.

Ik zou niet gewoon niks doen, want dan zul je voor eeuwig iemand anders moeten zijn dan dat je eigenlijk echt ben!

Imagination set us free to be just what we want to be ~

Alles wat hier boven gezegd is + het huis uit zodra je er de kans voor hebt :')

Life is hard and then we die

Ik ben vandaag naar Eleos geweest, een soort psychiater geval en die snapten mijn probleem. Ik heb ook aan hun vertelt dat ik een beslissing wil maken als het gaat om geloof en ze willen mij daar ook in ondersteunen. Dus het komt wel goed. Ik vind ook dat ik het recht heb om zelf te kiezen wat ik wil. Bij Eleos ga ik leren wie ik werkelijk ben, omdat ik dat nu gewoon niet weet, misschien is de echte Erieka wel zonder het geloof. Wie zal het zeggen.

26 - 02 - '16

PUKKELxDING schreef:
Alles wat hier boven gezegd is + het huis uit zodra je er de kans voor hebt :')

26 - 02 - '16

Misschien is het een dom idee hoor, maar je kan toch naar de kerk en daar met bijna iedereen de discussie aangaan over je geloof. En dan ook duidelijk laten doordringen dat je niet gelooft. Misschien vinden je ouders het wel zo irritant dat je thuis mag blijven?

Of kan je het er niet met je mentor over hevven? Of advies vragen aan iemand die de kdrk is uitgestapt en ook niet meer gelooft?

Veel succes!

I won't let you come close enough to hurt me.