Ik heb genoeg vrienden om me heen, dat is het probleem niet. Maar nu ik zo goed als over mijn gebroken hart heen ben en dus niet meer aan die jongen hoef te denken voel ik me pas echt eenzaam. Ik wil gewoon wat romantiek maar op de een of andere manier kan ik het gewoon niet vinden. Ik heb veel jongens gezoend maar nog nooit iemand waar ik echt om gaf. Ik wil gewoon verliefd zijn , en niet alleen verliefd, ik wil dat het dit keer wel een succes wordt. Wie deelt dit gevoel? Bij wie is dit goedgekomen?
Misschien moet ik erbij zeggen dat ik niet zo snel jongens vertrouw. Ik heb wel eens een paar keer gedate met wat jongens. Maar dat is in mijn ogen allemaal een act. Ze doen wat er verwacht word. Ze kussen en zeggen lieve dingen die ze niet menen. Heeft iemand hier raad voor?
"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow