Ik had ook zoiets, in de eerste. Ik ging met D naar de middelbare school, en ik vond het al raar dat ze me ineens aardig vond want op de basisschool mocht ze me nooit. Nouja, we sloten ons aan bij een groepje van vier, waarna één meisje werd weggepest. Dat meisje sloot zich aan bij andere meiden en D en die andere 3 meisjes werden heel close. Ik niet, ik wist nooit wat ik tegen ze moest zeggen en ik voelde me niet op mijn gemak bij hen. Ik werd vriendinnen met 2 andere meisjes, E en N. We hadden altijd lol en moesten lachen om alles, dus D werd jaloers (ik zat nog steeds bij hun 'groepje') en kreeg ruzie met N. Toen D en N ruzie kregen wist ik dat ik liever met E en N omging dan met D en haar groepje. Ik besloot dat ik het haar de volgende dag als we naar school fietsten zou zeggen, en ging die dag met N naar huis fietsen omdat we aan een werkstuk zouden gaan werken. Dat zei ik dus ook tegen D. Ze hoorde het niet en ik ging gewoon.
De volgende dag kwam D niet opdagen, en in een smsje stond 'Ik fiets met (het groepje) ... mee en niet met jou.' Ik had al zoiets van; huh? En toen ik er op school naar vroeg zei ze "Je had me gister laten zitten en ging met N mee naar huis!" Ik zei; "Ik heb gezegt dat wij aan een werkstuk gingen werken." D riep: "Dat heb je helemaal niet gezegt!" En toen drong het tot me door; ze had met haar groepje meegefietst en mij laten zitten omdat ze dacht dat ik dat ook bij haar had gedaan. Toen zei ik dat ik met E en N meefietste voortaan en dat ik met hun omging. En nu heb ik een geweldige klas waarin iedereen met elkaar bevriend is, zelfs de jongens.
Wat ik bedoel te zeggen is; ga niet met mensen om waar je niet mee kan lachen of praten of die je niet kunt vertrouwen en die je alleen laten zitten. Toen ik niet meer met D omging was school ineens veel leuker, en had ik ook geen depressief gevoel meer als ik aan school dacht. :]
