Mijn vader heeft de nare, schijtirritante, gewoonte om zo ver mogelijk te gaan in opmerkingen maken. Laten we eerst erbij nemen dat ik een emotioneel wrak ben dat bij een psycholoog loopt, zichzelf emotioneel niet kan uiten, hyperventileert en daardoor paniekaanvallen heeft, zich te snel druk maakt om dingen en te snel dingen verkeerd oppak. Ik ga op dit moment niet naar school, omdat de druk te hoog ligt en ik plat gezegd gewoon niet durf. Ik ben sinds de eerste PTA toetsen niet meer naar school geweest, laten we zeggen vanaf 31 oktober of zo, misschien nog wel eerder. Ik doe geen fuck aan school, omdat de druk dan weer te hoog word, ik ga hyperventileren, ik paniekaanvallen krijg en daarna de hele dag trillend in bed lig te huilen. Ik mag van mijn ouders thuis blijven, omdat ik mezelf eerst weer moet zien te vertrouwen voordat ik weer naar school ga. Met vertrouwen bedoel ik dat ik in mezelf moet gaan geloven, en dan vooral dat mijn lichaam me niet op de meest random plaatsen in de steek laat. Ik blijf dus hele dagen thuis, samen met één van mijn ouders. Maandags is mijn moeder 's middags thuis, omdat ze 's ochtends wel gewoon moet werken. Dinsdag en donderdag is mijn vader thuis, en woensdag en vrijdag mijn moeder weer. Het is nu donderdag, en dat is een van mijn minst favoriete dagen, gewoon omdat mijn vader dan thuis is. Hij loopt me non-stop af te bitchen, blijft naar me schreeuwen en legt me de meest domme klusjes op. Ik moet nu bijvoorbeeld alle boodschappen gaan doen, voor vandaag en morgen, terwijl ik met moeite naar het winkelcentrum ga omdat ik bang ben dat ik klasgenoten tegenkom. Ik maak me dus elke maandagavond en woensdagavond veel te veel druk waardoor ik me nog zieker ga voelen.
Vandaag is het dus weer gebeurd. Ik kom uit mijn bed, m'n vader zucht geïrriteerd, gaat hardlopen, komt om half 11 thuis, begint tegen me te katten, luistert naar geen woord wat ik zeg, word boos om de meest random dingen. Hij kwam dus rond 10.30 thuis, drie uur geleden, en hij heeft zich nog niet gedoucht. Laten we zeggen dat hij vrij intensief hardloopt en dus een uur in de wind stinkt als hij thuis komt. De enige plek waar het nog niet stinkt is mijn kamer, omdat hij daar nog niet geweest is. Hij laat de stofzuiger midden in de kamer liggen, en zegt tegen mij dat ik mijn spullen achter m'n kont aan op moet ruimen, terwijl hij dat dus zelf ook niet doet. Als ik dat zeg tegen hem, wordt hij meteen boos en hoort hij de helft niet van wat ik zeg, waardoor het dus weer opnieuw gebeurd.
Net heb ik dus een woedeaanval gehad, ben ik naar mijn kamer gerend, heb ik daar mezelf onder controle weten te krijgen en nu zit ik jankend achter de computer omdat ik niets kan doen.
Ik weet het, zeurtopic, zonde om te lezen. Thanks anyways if you did c: ik moest het gewoon even kwijt, en Quizlet is eigenlijk de enige optie, omdat mijn moeder aan het werk is, en mijn vader toch niet luistert.
Destroy what destroys you.
