WACHT!
Voor je weggaat!
Dit is geen zielig gedoe over omg ik ben dik fzo!
HELEMAAL NIET!!
Ik zit alleen met een rotgevoel..en een klein probleempje.
Kijk, er zijn een paar jongens die ik zie zitten.
Jongen 1: Staat iedere morgen naast mij op de bus.
Jongen 2: Zit bij mij op school.
Jongen 3: Zit bij mij op school.
Ahum, Jongen 1 staat dus iedere morgen naast mij op de bus. Dat komt doordat ik dus altijd vooraan sta in de bus. Ja ik kan moeilijk anders want iedere morgen zit de bus propvol..Dus, ik sta er telkens naast. Die jongen is zo'n skatergeval (HEET!) en nee ik ken zijn naam niet. Wacht, het probleem zeg ik zo wel, lees eerst verder.
Jongen 2 zit dus bij mij op school. Ik weet niet hoe hij heet, hoe oud hij is, welke richting of in welke klas hij zit. Ik weet alleen dat hij een emogevalletje (HEET!) is en dat hij goed kan omgaan met zijn vrienden, en tot mijn grote verdrietigheid, ook met een paar meisjes. Probleem volt nog.
Jongen 3 zit ook bij mij op school. Hij is een jaar jonger dan ik, heeft blonde haartjes en is 10 cm korter dan ik
Nee, ook zijn naam weet ik niet..
PROBLEEM:
Ik ben als de dood om jongens aan te spreken. Ik durf het gewoon niet! Zelfs niet als er andere mensen bij zijn. Ik durf niets te zeggen of te doen, want ik ben bang dat ze me zullen afwijzen, of uitlachen of uitschelden of weet ik veel wat. Dat heb ik dus wel al een tijdje. Ik ben 14 en ik heb nog nooit een vriendje gehad, nog nooit gekust. Niet dat dat zo'n katastrofe is ofzo. Maar, ik voel me alsof ik iets mis, weet je. Op school zit er zo'n mega leuk stelletje (ik ken hen niet persoonlijk maar ik zie ze vaak op het schoolplein) en elke morgen staan ze te kussen en te knuffelen onder het afdak (tot de leerkrachten op hun beginnen te roepen dat ze ermee moeten stoppen). En ik ben zó jaloers op hun. Want dat wil ik nu ook. Ik wil iemand die zijn armen om me heen doet, zegt dat die me nooit meer loslaat. You know. Maar elke keer als ik verliefd wordt, kom ik tot besef dat ik ze waarschijnlijk toch niet kan krijgen. Jongens willen meisjes die lef hebben, hun durven benaderen. Dat durf ik dus niet. Bij jongen 1 en 2 is dat dus een probleem, want ze zien er erg leuk uit en ik wil hen leren kennen. Al was het maar als vrienden! Bij jongen 3 is er niet echt een probleem. Hij heeft een best wel grote bek voor zo'n klein ventje en is echt cute. Met hem wordt ik vast wel vrienden. Maar dat is het dus! Met hem kan ik wel converseren en met andere jongens niet.. Wat is er toch met mij?! Wat is er toch met mij dat ik zo bang ben om te praten met jongens die ouders zijn dan ik?!
Ik weet het echt niet meer..Wat moet ik nu doen ? Met meisjes die ik leuk vind heb ik trouwens het zelfde probleem
Moof