Ik &... - Liefde, Vriendschap & Familie

Hallo,
Na lange tijd vond ik het nog eens de moeite om nog eens op Q te komen. Zoals de meesten weten ben ik zelf 18 jaar en heb ik 3 prachtjes van kinderen. Kiano is 2 jaar en 10 maanden en gaat naar school, en is supertrots als hij weer iets heeft bijgeleerd! En de meisjes Sibel en Xana zijn nu 11 maanden. Ze groeien snel en spreken al wat woordjes. Kiano helpt ook wel als zijn zusjes willen wandelen gezien mama ook maar 1 handen heeft
En nu het grote nieuws. Een maand na de geboorte van de tweeling zijn de vader en ik uit elkaar gegaan. Al snel vond de papa de liefde bij een ander en mama bleef alleen met 3 kinderen. Maar, uiteindelijk nu de kleinsten alweer bijna 1 jaar zijn dacht ik laat ik eens terug uitgaan. Daardoor leerde ik Jelle kennen. Jelle is een superlieve jongen van 20 met zelf ook een 2 jarig zoontje uit een vorige relatie. Het klikt goed en ik zou hem doodgraag mee naar thuis nemen na een avondje stappen ofzo. Maar ik ben bang, wat als de kinderen zich gaan hechten aan hem en het loopt mis?? Ik wil dit mijn lieve schatten niet aandoen... Ik weet niet wat ik moet doen, mijn hart volgen? Of mijn hoofd volgen? HELP...
Sorry, dit moest er weer even uit!!

Groetjes
Shana, Kiano, Xana en Sibel

Casiraghi schreef:
(...)
Is toch haar keuzen? Mijn zus haar vriendin is 23 en heeft ook 2 kinderen. Dus like so what? Is hun keuzen.

De meeste mensen hebben op hun achttiende nog geen diploma/gedegen werk om al die poepluiers van te betalen, met 23 ben je vaak al afgestudeerd. Neemt niet weg dat die leeftijd ook aan de jonge kant is, want neem aan dat je een tijdje nodig hebt om op de arbeidsmarkt te groeien. Maar afijn, dat kan een verschil maken. Het is gewoon niet slim om op je achttiende kinderen te nemen tenzij je rijke ouders hebt zodat je je over centen nooit zorgen hoeft te maken.

---

No growth of the heart is ever a waste

Naja weetje, zoiets zul je altijd blijven hebben. Er is altijd een kans dat het breekt tussen jullie, getrouwd of niet getrouwd. Ik was ook heel erg gehecht aan de vriendin van mijn vader, dat is inmiddels alweer een jaar uit en toch mis ik haar nog steeds.
Wat ik probeer te zeggen is, het leven zit vol risico's. Ik snap dat je, je kinderen op de eerste plaats zet, maar probeer het anders te bekijken; een korte tijd met een papa- en een mamafiguur is toch veel mooier als een lange tijd met alleen een mamafiguur die wel heel blij is met haar kinderen maar toch iets mist?

Overigens, wel heel sneu dat jouw ex je verlaten heeft. Jullie hadden toch al zo vroeg kinderen omdat hij kans had om vroeg dood te gaan? Echt sneu dat het dan zo gelopen is... Van zijn kant bedoel ik dan.

---

Life is hard and then we die

zayntastic schreef:
Om heel eerlijk te zijn vind ik het sowieso niet erg slim om op je 18e al kinderen te hebben. Anyways, bij jou is het goed uitgepakt, dat is al een goed iets :'D. Ik zou je kinderen nog niet teveel blootstellen aan Jelle. Des te kleiner is de kans dat jouw kinderen aan hem gaan hechten. Wanneer je zeker weet dat het goed gaat tussen jou en Jelle, dan zou je kunnen overwegen om je kinderen aan hem te laten wennen.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Voiceless schreef:
Ik zou wachten tot het echt serieus is.

---

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Ik zou hem bij je kindjes uit de buurt houden tot het serieus tussen jullie is, en daarna eerst ook nog niet te vaak.

---

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Ik zou ook nog even wachten, inderdaad, tot het serieuzer wordt. En anders kun je ook gewoon overdag iets gaan doen, met de kinderen erbij?

Even iets anders, ik vind Kiano echt zó'n leuke naam <3

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ow wat leuk dat je weer iemand hebt ontmoet Ben echt blij voor je!

Misschien moet je eens een oppas regelen en dan kan je hem een keer mee naar huis nemen. Als het goed gaat kun je altijd nog de kindjes erbij betrekken. Laat ze aan hem wennen en kijk of het klikt.

---

If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

PUKKELxDING schreef:
Naja weetje, zoiets zul je altijd blijven hebben. Er is altijd een kans dat het breekt tussen jullie, getrouwd of niet getrouwd. Ik was ook heel erg gehecht aan de vriendin van mijn vader, dat is inmiddels alweer een jaar uit en toch mis ik haar nog steeds.
Wat ik probeer te zeggen is, het leven zit vol risico's. Ik snap dat je, je kinderen op de eerste plaats zet, maar probeer het anders te bekijken; een korte tijd met een papa- en een mamafiguur is toch veel mooier als een lange tijd met alleen een mamafiguur die wel heel blij is met haar kinderen maar toch iets mist?

Overigens, wel heel sneu dat jouw ex je verlaten heeft. Jullie hadden toch al zo vroeg kinderen omdat hij kans had om vroeg dood te gaan? Echt sneu dat het dan zo gelopen is... Van zijn kant bedoel ik dan.

Het was toch niet haar ex die de kans had om vroeg dood te gaan?? Dacht ik...

[ bericht aangepast op 10 okt 2011 - 17:27 ]

C18 schreef:
(...)
De meeste mensen hebben op hun achttiende nog geen diploma/gedegen werk om al die poepluiers van te betalen, met 23 ben je vaak al afgestudeerd. Neemt niet weg dat die leeftijd ook aan de jonge kant is, want neem aan dat je een tijdje nodig hebt om op de arbeidsmarkt te groeien. Maar afijn, dat kan een verschil maken. Het is gewoon niet slim om op je achttiende kinderen te nemen tenzij je rijke ouders hebt zodat je je over centen nooit zorgen hoeft te maken.

Hey tuurlijk is geld altijd een issue in zo'n zaken, maar daarvoor heb je het ocmw enzo toch?

[ bericht aangepast op 10 okt 2011 - 17:28 ]

C18 schreef:
(...)
De meeste mensen hebben op hun achttiende nog geen diploma/gedegen werk om al die poepluiers van te betalen, met 23 ben je vaak al afgestudeerd. Neemt niet weg dat die leeftijd ook aan de jonge kant is, want neem aan dat je een tijdje nodig hebt om op de arbeidsmarkt te groeien. Maar afijn, dat kan een verschil maken. Het is gewoon niet slim om op je achttiende kinderen te nemen tenzij je rijke ouders hebt zodat je je over centen nooit zorgen hoeft te maken.

Neen, maar sommigen mensen kunnen 'begeleid alleen wonen' wat ik doe, waardoor mijn huis elke maand betaald word door het ocmw en ook gecontroleerd. Plus ik leef op leefloon, kindergeld, bijdrage van de vader en gedeelte van mijn ouders hun inkomen ja... Dus over geld hoef je je sowieso geen zorgen te maken, rijke ouder of niet, als je echt wil is er altijd wel iets op te vinden. Dus kom nou niet af dat ik te jong ben voor kinderen, want dat is niet waar.

PUKKELxDING schreef:
Naja weetje, zoiets zul je altijd blijven hebben. Er is altijd een kans dat het breekt tussen jullie, getrouwd of niet getrouwd. Ik was ook heel erg gehecht aan de vriendin van mijn vader, dat is inmiddels alweer een jaar uit en toch mis ik haar nog steeds.
Wat ik probeer te zeggen is, het leven zit vol risico's. Ik snap dat je, je kinderen op de eerste plaats zet, maar probeer het anders te bekijken; een korte tijd met een papa- en een mamafiguur is toch veel mooier als een lange tijd met alleen een mamafiguur die wel heel blij is met haar kinderen maar toch iets mist?

Overigens, wel heel sneu dat jouw ex je verlaten heeft. Jullie hadden toch al zo vroeg kinderen omdat hij kans had om vroeg dood te gaan? Echt sneu dat het dan zo gelopen is... Van zijn kant bedoel ik dan.

Hey, ik denk dat je ergens fout hebt gelezen. Het was niet de kans dat mijn ex vroeg zou komen te sterven, maar mijn eigen moeder. En toen ik hoorde dat ik de eerste keer zwanger was heb ik het kindje dan ook gehouden om zowel voor mezelf (wil nooit abortus doen!!) als voor mijn moeder zodat zij haar kleinkindje nog zou zien. Even een moeilijke situatie maarja...

Ok.

Ik weet dat kleine kinderen zich snel kunnen hechten aan mensen.

Begin dan ook eens met hem uit te nodigen overdag en dan begin je met:
'Dit is Jelle een vriend van mama'. Zodat ze aan hem kunnen wennen.

ShaanXk schreef:
(...)

Hey, ik denk dat je ergens fout hebt gelezen. Het was niet de kans dat mijn ex vroeg zou komen te sterven, maar mijn eigen moeder. En toen ik hoorde dat ik de eerste keer zwanger was heb ik het kindje dan ook gehouden om zowel voor mezelf (wil nooit abortus doen!!) als voor mijn moeder zodat zij haar kleinkindje nog zou zien. Even een moeilijke situatie maarja...

Oooooh ik had het woord 'vader' in mijn hoofd bij die situatie. Goed, snap ik dat ook weer

---

Life is hard and then we die