Verliefd op mijn eigen personage <3 - Stamcafé

Ik kwam vanmorgen met een goed idee voor een story en ben meteen begonnen te schrijven, en ik heb nu in één dag al meer geschreven dan ik het afgelopen half jaar heb gedaan maar dat doet er niet toe, en ik heb nu net de eerste kus tussen mijn twee hoofdpersonages beschreven en ik zit hier nu echt met zo'n verliefd gevoel en een kloppend hart en alles, en dat voelt echt zo raar. Omdat het op dit moment eigenlijk helemaal niet gebeurt, maar ik zo opga in het verhaal dat ik met de personages mee voel en ook werkelijk wat voor de jongen begin te voelen :'D
Hebben jullie dat ook weleens als jullie aan het schrijven zijn?

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Komt me bekend voor... *voelt zich slim * Want dat zei je net.

Haha dat komt me heel bekend voor! ik kan me heel erg meeleven in een verhaal, misschien wel een beetje té erg. :')

“It does not do to dwell on dreams and forget to live.”

Tsjah, als je je personage de perfecte jongen voor jezelf maakt. gebeurt dat.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

NurseJoy schreef:
Tsjah, als je je personage de perfecte jongen voor jezelf maakt. gebeurt dat.

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Ik baseer mijn mannelijke hoofdpersonage wel eens vaker op een knapperd en hoe ik hoop dat die is of hoe die een beetje is dat ik weet.

Ik heb dat altijd. Als ik schrijf.. ben ik mezelf niet. Ik ben mijn personage, ik voel wat hij/zij voelt qua emoties en wordt er ingezogen. Als ik dat niet heb, dan kan ik niet schrijven. Ik moet die inleving hebben om te schrijven en ik denk dat dat mijn kracht is als schrijfster, dat ik me zo goed in kan leven x'D

Al heeft het soms wel nadelen. Laatst schreef ik een SA over een moordenaar, het gevoel van moorden, en dan stromen al die emoties door mijn lichaam en soms kan het ietwat eng zijn. Gelukkig kan ik er ook weer vrij snel uit komen x]

If you don't stand for something, you'll fall for anything.

Haha, ik besef net waarom ik me zo verliefd voel nu; ik zit gewoon de eerste kus van mij en mijn vriend te beschrijven in mijn verhaal, maar dan tussen twee hele andere personen. Maar alles klopt, zelfs wat er gezegd wordt en zo :')
Alleen de setting is heel anders, haha.

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Raveleijn schreef:
Haha dat komt me heel bekend voor! ik kan me heel erg meeleven in een verhaal, misschien wel een beetje té erg. :')

Ecanus schreef:
Ik heb dat altijd. Als ik schrijf.. ben ik mezelf niet. Ik ben mijn personage, ik voel wat hij/zij voelt qua emoties en wordt er ingezogen. Als ik dat niet heb, dan kan ik niet schrijven. Ik moet die inleving hebben om te schrijven en ik denk dat dat mijn kracht is als schrijfster, dat ik me zo goed in kan leven x'D

Al heeft het soms wel nadelen. Laatst schreef ik een SA over een moordenaar, het gevoel van moorden, en dan stromen al die emoties door mijn lichaam en soms kan het ietwat eng zijn. Gelukkig kan ik er ook weer vrij snel uit komen x]

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Raveleijn schreef:
Haha dat komt me heel bekend voor! ik kan me heel erg meeleven in een verhaal, misschien wel een beetje té erg. :')

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ooh ja. Dat heb ik zeker. Ik heb het al in een eerdere post gezegd; bijv. een verkrachtingsscene schrijven kost veel geestelijke inspanning. Ik voel me dan altijd heel down, alsof 't mijzelf overkomen is.
Dit is de reden dat ik ook haast nooit lees. Het inleven in de wereld die een schrijver beschrijft gaat bij mij behoorlijk intensief en heeft veel geestelijke impact en kan ik nogal agressief reageren als iemand me zomaar uit die wereld haalt.

No growth of the heart is ever a waste

Ja eigenlijk wel... Hoewel ik dat eerder heb als ik verhalen loop te dagdromen en er gebeurt iets spannends in mijn fantasie dan krijg ik ook adrenalineshots ect c:

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja, maar dat komt omdat je als je schrijft moet je wel in je personage zitten, anders kun je de emoties niet goed beschrijven. Ik heb daar trouwens ook "last" van als ik lees. Ik was bijv. een keer een hele dag verdrietig omdat ik een heel zielig stuk had gelezen.

"Your life. Your choice. Think about what you want."

Raveleijn schreef:
Haha dat komt me heel bekend voor! ik kan me heel erg meeleven in een verhaal, misschien wel een beetje té erg. :')

Raveleijn schreef:
Haha dat komt me heel bekend voor! ik kan me heel erg meeleven in een verhaal, misschien wel een beetje té erg. :')

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen