Here we go.
Ik voel me kut. Leeg. Nutteloos. Alles wat slecht is. Ik zit niet goed in me vel.
Altijd is het Selina dit, Selina dat, Selina zo, .. Ik word er gek van. Altijd krijg ik de schuld. Van alles. Mijn broer die moet me niet. Die vind me maar een onderkruipsel. Mijn broertje die zegt soms wel eens dat hij wou dat ik dood was gebleven bij het auto-ongeluk vorig jaar. Mijn neefje doet kut tegen me. Dat hij me stom vind. Me moeder doet soms rot tegen me. In principe niks erg, toch? Vanbinnen breekt mijn hart wel in stukken. Mijn moeder zegt wel: 'Ja, je komt toch niets te kort hé? Je bent toch gelukkig?' Altijd die neppe glimlach. Dat gezicht dat ja knikt. Vanbinnen denk ik ook soms dat ik gelukkig ben, dat ik niks te kort kom. Ik kom niks te kort. Maar gelukkig? Nee. Ik weet niet hoe vaak ik al heb gehuild. Elke keer weer. Altijd om de zelfde dingen. Dat mijn moeder dag en nacht achter haar kut computer zit. Val al die dingen. Ik word gek. Soms wens ik gewoon dat ik op de grond val, in het ziekenhuis terecht kom. Gewoon voor wat aandacht te krijgen. Dat ze me niet steeds verrot schelden. Ik heb me al eens proberen te snijden, het lukte nooit. Daar ben ik blij om, want in principe durf ik het niet eens. Ik heb al eens aan weglopen gedacht, maar ver kom ik niet. Ik ben 14. Ik heb al eens gedacht dat ik dood wil, maar dat kan niet. Maar soms haat ik me leven. Op school word ik ook gepest. Dat is niet leuk. Dat gevoel dat je hebt is niet te beschrijven. Het is een wonder dat ik dit hier nu allemaal typ. Volgens mij staat alles kris kras door elkaar. Niemand, echt niemand weet hoe ik me echt voel. Wat er vanbinnen door me heen gaat. Dat is gewoon kut. Soms wil ik gewoon alles er uit gooien, maar het lukt nooit. Ik zit gewoon te janken. Ik wil dit niet. Ik wil gelukkig zijn.
Psycholoog, of die shit hoef ik niet aan te horen, dat helpt toch niet. Niemand kan me helpen. Ik moet er gewoon mee leven. Ik moest gewoon even die gedachten kwijt. Die kris kras door me heen gaan.
Om dit topic dan toch nog nuttig te houden; Zeg iets grappigs, iets wat me laat lachen. Want dat heb ik nu écht nodig.
Zeikverhaal. - You've been warned! - - Stamcafé
-
30 aug 2011 - 2:18
30 aug 2011 - 2:26
30 aug 2011 - 2:31
And also, this is why you have friends. Pick one you can trust and talk to her about this stuff. And then...
SUDDENLY! Someone knows how you feel.
quidquid excusatio prandium pro
30 aug 2011 - 2:37
30 aug 2011 - 2:40
Locomotor schreef:
Zoek een vriend tegen wie je dit kan vertellen, dan leer je er veel makkelijker mee leven (:
Da's wat ik zei! Maar ik had er plaatjes bij dus ik was cooler
quidquid excusatio prandium pro
30 aug 2011 - 4:22
30 aug 2011 - 5:07
30 aug 2011 - 9:01
Praat met ze (:
En als je iemand nodig hebt, kan je me altijd een pb sturen.
-sorry als je dit niet wou horen-
Hier een paar grappige tweets:
Vakantieganger, terug in NEderland: ik ben wel klaar met dat buitenlandse eten, ik ga zo maar even gewoon Chinees halen,
Doccent vraagt aan jantje "Kan jij deze som oplossen? Jantje. "Ja hoor" *loopt naar het bord en veegt de som weg* probleem opgelost.
Hoe durf je me zo vies aan te kijken? Lelijke BITCH dat je bent! '' Oma, je hebt het tegen de spiegel! '
Gelieve geen sigaretten in de wc te gooien, ik pis ook niet in uw asbak!
Oh, tandarts, ik krijg nog liever een kind." "Dat kan ook maar dan moet de stoel even anders."
