Trueme schreef:
(...)
Tegen mijn beste vriendinnen heb ik het verteld, op een van mijn beste vriendinnen na, omdat ik al vaker problemen met haar heb gehad omdat ik haar een geheim vertelde. Mijn ouders ga ik het niet vertellen, ik heb niet de meest geweldige band met hen. Langzaam wil ik er ook vanaf gaan komen, want nu weet ik dat mijn beste vriendinnen me steunen, maar ik weet ook dat dat niet in een keer gaat, en ik zal er mijn hele leven last van houden.
Ik heb het ook gehad...
Ik lag op de intensive care en was bijna dood. En heb daarna in kliniek gezeten. Heel erg dus.
Maar nu kan ik toch wel zeggen dat ik ervan af ben en het beheerst mijn leven niet meer.
Kijk ik ben nog wel onzeker over mijn uiterlijk en ik zal mezelf nooit dik laten worden want tuurlijk houd ik nog wel controle, maar op een gezonde manier.
DUS ZEG ALSJEBLIEFT NIET DAT JE ER NOOIT VANAF KOMT! Er zijn heel veel meiden, incl ik, die laten zien dat het wél kan.
Maar als je al zo gaat denken heb je kans dat het niet lukt nee.
Maar op een gegeven moment moet je gewoon in gaan zien dat het leven LEUKER is zonder die stomme anorexia...
Meid, je moet leven, niet jezelf aan zoiets vasthouden wat je helemaal niets opleverd.
Als je het écht wilt en hulp zoekt enz dan zul je langzaam de knop omzetten en denken:
Ik wil met mijn vriendinnen lekker bij de mac eten.
Ik wil uitgaan zonder dat ik mezelf zorgen hoef te maken over hoeveel caloriëen er in dat drankje zitten.
Ik wil lekker in mijn bikini zwemmen en me goed voelen.
Kortom, ik wil LEVEN en mijn leven niet door die stomme rot anorexia laten overheersen waar ik uiteindelijk NIETS aan heb, behalve een lelijk uitgemergeld lichaam waardoor mensen je raar aankijken, plus je bent altijd moe en zwaar ongelukkig.
Meid, waar kies jij voor? Wat wil jij? Ik denk dat ik het wel weet wat jij wilt.
Ik weet dat je bang bent om dik te worden als je het begint los te laten.
Maar jij zult nooit dik worden, want er zit altijd nog wel iets in jou dat controle wilt houden, maar dat moet je op een gezonde manier zien te doen.
Ik vroeg altijd aan mijn beste vriendin, waarschuw je me wel als ik dik word? Dat zorgt ook voor een gerustellend gevoel.
Soms komt er nog een herinnering bovendrijven van toen ik het nog had en dan grijns ik en dan denk ik; Hoe had ik ooit zo stom kunnen zijn, het leven is nu veel leuker.