1. Mijn ouders.
De laatste tijd is het enige wat ze doen zeiken, zeuren en meer zeiken tegen mij en tegen elkaar, vooral tegen elkaar. Ze maken ruzie, schreeuwen tegen elkaar en gooien met spullen (waaronder mijn spullen) naar elkaars hoofd. En ik trek dat nu echt niet meer. 9 van de 10 ruzies gaan over mij en dan krijg ik een schuldgevoel.
2. Op kamers gaan.
Ik zit er door die ruzies aan te denken om op kamers te gaan. Maar het zal echt heel moeilijk worden. Vooral omdat mama absoluut niet wilt dat ik ga.
3. Mijn vrienden.
Ik heb steeds vaker het idee dat ze helemaal geen ene moer om me geven. Ze gebruiken mij als een gratis psycholoog, omdat ik veel heb meegemaakt in mijn leven en dus altijd wel een oplossing weet, zo ongeveer. Ik moet altijd hun rommel opruimen en naar hun problemen luisteren. En nu begin ik te merken dat ik hun problemen zelf meedraag. Alsof ik het van hun overneem.
4. Mijn beste vrienden.
Mijn beste vriendin heeft het heel erg moeilijk thuis. Ze zit eigenlijk altijd bij haar vriend en hangt de andere helft van de tijd aan de telefoon met mij. En het ergste is dat ik niets voor haar kan doen. Ze heeft me nodig en ik kan niets. Het maakt mij kapot om haar zo te zien.
5. Niels.
Ik heb gisteravond geleerd dat ik niets voor hem voel. Dus dit is nu opgelost. Is nu wel iets anders bijgekomen, maar dat is eindelijk iets positiefs.
6. Het WAG-verhaal.
De welbekende druppel die de emmer deed overlopen. Ik was echt heel pissig hierover. Want ik bedoel Lynn heeft tijdens haar examens notabene aangewerkt en dan vond (en vind) ik dit een slap excuus. Maar ik hoorde dat het opgelost was (hoe dan, bdw?) En ik heb nog kut dingen gezegd en hier bied ik mijn excuses voor aan. Sorry!
7. Slaaptekort.
De afgelopen 2/3 weken slaap ik ontzettend slecht. Ik ben doodmoe, maar kan niet slapen. De hele angst die ik had is terug gekomen. Ik wil gewoon niet meer gaan slapen, omdat ik bang ben.
8. EC.
Ik vind het hier erg veranderd, alsof we meer langs elkaar leven dan elkaar dingen te vertellen. En ik voelde me steeds minder prettig hier. Daarom besloot ik om tijdelijk te stoppen. Toen merkte ik dat ik het hier heel erg miste en besloot ik terug te komen. (Dank je, Reina) Ik hoop echt dat het hier weer gezellig wordt zoals eerst, omdat jullie allemaal stuk voor stuk een deel van mijn zielige leventje zijn.
Best way not to get your heart broken, is to pretend you don't have one.
