Twee jongens hielden afgelopen vrijdag -o, dat is gisteren!- een presentatie over pesten.
Na hun presentatie vroegen zij of er iemand in de klas gepest werd. Dat was de eerste keer dat ik eerlijk mijn hand op stak. De gezichten van mijn klasgenoten stonden echt geschokt. Sommigen vroegen zelfs 'jij?', alsof ze dat nooit echt verwachten.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat je het ook niet zo aan mij merkt. Ik ben nog steeds vrolijk, spontaan en niet zo makkelijk te beledigen. Maar van binnen kan ik mezelf wel eens opvreten hoor, hehe. De lerares vroeg of ik er iets over wilde vertellen, dat wilde ik eerst niet maar ze dwong me zo'n beetje en uiteindelijk heb ik het echt gezegd. Alle kinderen konden gewoon niet geloven dat ík ben gepest.
Ergens deed me dat deugd, omdat ik me niet klein heb laten krijgen door die jaren, en dat kunnen niet veel mensen met me delen. (:
Wie kent het?
everything, in time
