• Ik keek naar haar ogen. Ik keek ín haar ogen. Ik hield mijn adem in. Ze was prachtig. Haar haar in de war, maar toch zo perfect. Schrammen op haar huid die een vorm hadden alsof ze getekend waren. Tranen vonden hun weg langs haar neus en lippen en kin. Daar bleven ze even hangen, en een poosje later vielen ze met een soort van sierlijke bewegingen op de kille grond. Het voelde aan alsof die lelijke stenen haar tranen niet waard waren. Ze draaide zich om en verliet me. De manier waarop kwetste me, en dat was ook haar bedoeling.
    Ik weet dat een normaal persoon iemand waar hij zoveel om geeft nooit zou laten gaan. Toch zeker niet op deze manier. Maar ik was te zwak. Ik voelde me niet aangesproken om te reageren. De nacht was nog jong, maar toch voelde het aan alsof ik de hele nacht al was opgebleven. Waar moest ik naartoe? Ik had de moed niet om te slapen. En ik zou al zeker niet naar huis gaan om er alleen over zitten te gaan piekeren.
    Ik besloot om naar Ian te gaan. Misschien was het iemand die nog nooit een emotie had gevoeld, maar dat kwam net goed uit. Hij zou het, net zoals altijd, nuchter observeren. Als ik erover nadacht kon ik zijn reactie al voorspellen. Wie laat nu zijn meisje gaan, zonder reden? Celeste was het beste wat me ooit overkwam. Ze dacht dat ik haar bedroog, maar dat was niet eens waar. Ze was egoïstisch en koppig, op haar eigen mooie manier. Ik was zwak en onzeker, en dat was stom van me. Als ik een discussie met haar startte, eindigde het altijd hetzelfde. Ze kreeg gelijk, en dan verscheen er altijd een schattig en ontdeugend lachje op haar gelaat, waardoor mijn dag goed gemaakt werd. Maar nu was het natuurlijk anders. Als ik Celeste verteld had dat het allemaal schijn was, dan zou ze toch niet van gedachte veranderen. Ze zag wat ze zag, en als een meisje haar vriendje ziet kussen met iemand anders.. dat kan gewoon niet. Tuurlijk kuste ik Ambre niet omdat ik op haar verliefd was, ik kuste haar niet eens. In feite kuste zij mij. En ik liet me meeslepen. Celeste zou het me toch niet hebben vergeven, ookal geloofde ze mijn waarheid. Het was simpelweg fout.


    1 Verder doen & op Q plaatsen?
    2 Titel? Naam hoofdrol?
    3 Het lijkt standaard maar hier kan ik natuurlijk nog veel van maken. Ideeën?
    4 Schrijfstijl ok? /verbeter maar.
    5 Tips?

    :Y)

    [ bericht aangepast op 24 juni 2011 - 13:57 ]


    I'm a hero, and I'm super. I guess I'm a SUPERHERO

    1. Het lijkt me mooi, maar waar gaat het verders over? Gaat hij zorgen dat hij der terug krijgt, of wordt het verhaal verteld van vóór dat ze hem verliet?
    2. Geen idee.
    3. Je kan schrijven dat ze beiden in een soort spelshow komen en dan moeten ze samenwerken om het leven van hun vrienden te redden. Zo komen ze weer dichter bij elkaar, gaan elkaar vertrouwen en uiteindelijk is alles weer goed. Haha oké, vaag idee...
    4. Super (;


    Forever.

    In begin was het mooi maar het begon wat aftebreken.


    It's not because I smile, my life is perfect. It's because I appreciate what life gives to me, and what God has blesse