‘Je weet dat ik jou nooit zal verlaten, ik blijf doorvechten. Ik vecht me hier wel uit.’ Dit is wat mijn opa tegen me zei, toen ik alleen met hem was. Hij greep me hand vast, met alle kracht die hij toen had. Ik moest zo hard huilen toen ik bij mijn opa wegging en toen ik thuis kwam, maar mijn ouders weten niet waarom.
Nu moest ik hier weer aan denken, door een kort verhaal dat ik schrijf. Ik zit hier met de tranen in mijn ogen, een enkele rolt over mijn wang. Maar ik besef nu wel dat ik de moed niet meer moet opgeven en moet zorgen dat ik weer in orde ben. Mijn opa zal willen dat ik mijn familie niet verlaat en dat ik blijf doorvechten.
Mijn opa is twee jaar terug aan kanker overleden. Dit was één van de laatste momenten dat ik alleen met hem was, voor hij stierf.
Ik ben gemeen xoxo
