• Toen mijn opa in 2007 overleed, zat ik er eigenlijk niet mee. Ik kon het goed met mijn opa vinden, maar op de een of andere manier heeft het me nooit pijn gedaan dat hij dood is gegaan. Dat heb ik ook al gehad met een paar andere redelijk naaste familieleden, dat ik er gewoon geen verdriet om had en ze niet miste. En dat terwijl toen pasgeleden de opa van een klasgenootje doodging ze gewoon een week lang ziek is geweest van verdriet.
    Is dat eigenlijk wel normaal, dat familierelaties bij mij niet diep gaan? Voor mijn vrienden ga ik door het vuur en als er iets met hen gebeurt ben ik in alle staten, maar mijn familie boeit me eigenlijk niets. Behalve mijn moeder, vader en broer dan.


    This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

    Bij mij ook niet, toen mijn opa in 2008 overleed.
    Ik vond het erger dat mijn kat overleed..

    Dat heb ik ook gehad met mijn oma, maar ja, daar had ik nooit echt een goede band mee. Maar dat ligt ook echt aan je familie, want ik weet dat jullie gezin gewoon heel kloos is, en dat er mensen zijn waar dat niet zo bij is, zoals bij iemand die we allebei kennen. Dus het ligt denk ik ook echt aan je opvoeding en welke opa of oma of wat dan ook het is.


    "Longbottom, if brains were gold, you'd be poorer than Weasley, and that's saying something." - Draco Malfoy

    BeingHistory schreef:
    Dat heb ik ook gehad met mijn oma, maar ja, daar had ik nooit echt een goede band mee. Maar dat ligt ook echt aan je familie, want ik weet dat jullie gezin gewoon heel kloos is, en dat er mensen zijn waar dat niet zo bij is, zoals bij iemand die we allebei kennen. Dus het ligt denk ik ook echt aan je opvoeding en welke opa of oma of wat dan ook het is.


    Ja oke, maar ik heb het niet alleen bij mijn opa. Toen mijn nicht overleed een tijdje terug terwijl ik haar daarvoor nog op een familiefeest had gezien, voelde ik er ook helemaal niks om of zo.


    This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

    Dat heb ik ook!


    It's not because I smile, my life is perfect. It's because I appreciate what life gives to me, and what God has blesse

    Dat hebben wel meer mensen. Het is heel normaal hoor ;)


    Happy Birthday my Potter!

    Toen mijn overgrootoma stierf, heb ik niet eens gehuild.
    Ik was wel verdrietig, maar ik kón gewoon niet huilen. Zelfs achteraf niet.

    Ik herken me daarin, ja.


    Let the Night embrace you

    Ik vond het nog erger toen de kat dood ging, dan toen mijn oom overleed.

    Sommige mensen hebben gewoon een goede band met hun familie, en anderen niet.


    Blind faith in your leaders, or in anything, will get you killed.

    mijn babykat ging dood en ik moest huilen maar toen ik mijn oma verloor in 2009 ben ik de volgende dag gewoon naar school geweest. Ik ben er niet trots op maar het is wel zo.


    And remember that, in a world of ordinary mortals, you are a Wonder Woman.

    Reindeer schreef:
    Ik vond het nog erger toen de kat dood ging, dan toen mijn oom overleed.

    Sommige mensen hebben gewoon een goede band met hun familie, en anderen niet.


    Ja, ik denk het... Ik ga ook bijna nooit om met mijn familie, maar als ik dan aan vrienden of zo vraag voor wie ze door het vuur zouden gaan, zeggen ze: voor mijn familie. Ik dus niet :x


    This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

    Dat kan heel goed. Weet dat je familie niet kunt kiezen, dus je hebt altijd het risico dat karakters gewoon niet bij elkaar passen. Vrienden kies je op grond van overeenkomsten, dus het kan heel goed dat zij in wezen voor jou dierbaarder zijn.
    Het vreemde is dat ik daar deels bij kan in komen. Mijn oom overleed afgelopen september, en hij was wél heel dierbaar voor me. Ik kan me herinneren dat ik in de paar dagen erna een paar keer om hem heb gehuild, maar daarna was het over. Ik heb nooit echt een stekende pijn gevoeld - ondanks dat ik van hem hield - maar ik had wel gewenst dat we nog meer dingen samen hadden kunnen doen.
    Maar hij is in orde nu, dat weet ik :] Misschien is dat ook wel de reden dat ik niet echt heb gerouwd.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik denk dat het ligt aan de band die je met het desbetreffende persoon hebt. De een ligt je nou eenmaal heel diep en de ander totaal niet.
    Niks mis mee ;)


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Zo raar is dat niet.
    Dat had ik bij mijn opa, toen hij in 2005 overleed. Het deed eigenlijk niet zoveel pijn, dat komt waarschijnlijk omdat ik hem pas 2 jaar eerder heb ontmoet. Maar naarmate ik nu steeds meer verhalen over hem, mis ik hem best wel erg, omdat ik erachter kom dat hij van veel dingen houdt waarvan ik ook houd.


    Everyone wants happiness without any pain, but you can’t have a rainbow without a little rain.

    ik heb totaal geen band met mijn familie, dus ik kan me niet voorstellen dat ik er kapot van zou zijn, als er iemand zou overleiden.
    maar bij mijn ouders, broer en vrienden zou ik er ook kapot van zijn.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ooh dat heb ik niet hoor.
    Ik huilde wel toen mijn opa was overleden.


    All you're patronus are here.

    Sodom schreef:
    Toen mijn overgrootoma stierf, heb ik niet eens gehuild.
    Ik was wel verdrietig, maar ik kón gewoon niet huilen. Zelfs achteraf niet.

    Ik herken me daarin, ja.


    One Ring to Rule Them All. One Ring to Find Them. One Ring to Bring Them All and In The Darkness Bind Them.