• Geen benul van wat een RPG is? Klik hier!

    Het verhaal gaat als volgt:

    Kapitein Tholomew's schip 'The Hangman's Damnation' strandt overal en altijd, tot irritatie van de bemanning. Ze gaan zich langzaam maar zeker tegen Tholomew keren, totdat ze weer stranden op een onbewoond eiland. Daar stuiten ze op dames van hoge klasse die geen benul hebben dat Tholomew en zijn bemanning piraten zijn. Ze nemen de dames mee op hun reis, en wijden ze langzaam maar zeker in in het piratenleven. Als blijkt dat een van de dames een verraadster is die samenwerkt met een van Tholomew's ergste vijanden, breekt de hel los, en krijgt de kapitein wederom de schuld van al het ongeluk dat de reis met zich meebrengt. De andere twee dames weten ook niet welke kant ze moeten kiezen..


    Invullen:
    Rol:
    Volledige naam:
    Bijnaam:
    Leeftijd:
    Karakter:

    Uiterlijk: GEEN beroemdheden.
    Liefdesleven:
    Wapen:
    Taak op het schip: Geldt voor de vijandige bemanning, en Tholomew's bemanning.
    Extra's:


    Rollen:
    -Kapitein vijandig schip: Felattio Strutter Crite
    -Crew vijandig schip (m/v):
    -De drie dames van hoge klasse, waaronder een verraadster:
    -Caitlynn Weaver

    De verraadster: Esmée Sophia O'Hare.
    -Kapitein The Hangman's Damnation: Tholomew Crimson Adrackam.
    -Crew Tholomew's schip (m/v):
    -Eerste stuurvrouw Mary Bluebird Plank.
    -Constabel Mayna Elissa Borthmore

    -Scheepsmeisje Elvira Montgomery

    -Andere random rollen, verzin maar. (:


    Regeltjes:

    -Het is GEEN rs; je schrijft in verhaalvorm.
    -Je gaat niet iemand anders character afslachten, tenzij hier toestemming van die persoon is gegeven.
    -Geen Mary-Sue's svp.
    -Liefde mag. ;D
    -Dubbelrollen mogen! ;D
    -Plezier hebben.


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 6 juni 2011 - 16:02 ]


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Hoo, wacht, dit oorspronkelijk blonde kind is door de war. In het begin stukje staat dat ze erten stranden, voor de zoveelste keer, en daar die vrouwen ontmoeten. Dan zou ik nu toch nog op het schip van de slechte moeten zitten en pas ná het stranden, kan ik heen en weer, right?:'D


    everything, in time

    Ohja, klopt. Hurr durr slim. XD

    [ bericht aangepast op 20 juni 2011 - 22:01 ]


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Comar schreef:
    Ik begin zodra Tholomew of zn Crew begint 8) Nu zijn de vijanden bezig zie ik


    Ik post zo. 8D

    Ik schraif. :3


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Felattio Crite

    Ik streelde even met mijn hand over haar rug. God, wat bezielde me een vrouw op mijn schip. Na al die dagen op zee, verlang je zo veel naar seks. Okay Felattio, keep personal and business separated. Ik draaide me om en liep het dek op. Ik ging even op mijn kamer zitten en keek op de map. Ik gleed met mijn hand over de tafel.

    Ik keek naar buiten, uit over de zee. Ik grijnsde. Ik stapte de kelder in naar de plaats waar onze gevangene zat. Ik hoorde het geluid van mijn laarzen. Ik keek haar aan. Ik grijnsde,



    kortmaarwistevenniksssss.

    [ bericht aangepast op 20 juni 2011 - 22:12 ]


    We're all mad here.

    Tholomew Adrackam:

    Een paar stappen klonken op het dek, gevolgd door gekraai. Ik was het, die liep te ijsberen over het dek, tikkend op het kopje van mijn kraai, Daniels. Bij elke tik leek het beestje harder te kraaien, en bij elke stap leek mijn leven steeds slechter te gaan. Ik besloot maar te gaan zitten. 'Gestrand.', kakelde ik. 'Alweer.', mompelde een bemanningslid. 'God, ja, alweer. Wat wil je eraan doen, tot de goden van de oh zo geweldige zee bidden?', vroeg ik geïrriteerd. Ik stond weer op, en besloot een kijkje te gaan nemen op het eiland. Daniels vloog al kraaiend weg, terwijl ik nog naar beneden klom. Toen ik eindelijk beneden was, zag ik een paar dames staan. Onmiddellijk zette ik mijn hoed af. 'Kapitein Tholomew Crimson AdRackam.'


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Zit Marleen/de verraadster dan nu nog bij ons? :3
    Nevermind, ik zie net dat ze al gevonden is :p

    Scarlett Stevens
    In plaats van een antwoord te krijgen voel ik de hand van de kapitein over mijn rug strelen. Stijfjes concentreer ik me op de zee, omdat ik niet goed weet wat ik anders zou moeten doen. Voordat ik heb besloten of ik zijn aanraking prettig of vervelend vind houdt hij op en loopt hij weg. Ik ontspan me weer en rustig zie ik hoe hij het dek over loopt en naar zijn kamer gaat. Vreemd, ik ben hier al een tijdje, maar toch weet ik nog steeds niet wat ik van hem moet denken. Ach, het is ook niet belangrijk. Ik kan me maar beter op het water concentreren zodat we niet van de koers raken.

    [ bericht aangepast op 20 juni 2011 - 22:14 ]

    ik heb zin om te joinen -wrijft in handen-
    deze keer geen stoere maar een bang uisje :'D
    aaaah, ze komt morgen ;x


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Mhihi, ik weet dat Solitario (Robbert) mij bedoelde.^^

    Esmée O'Hare

    Verveeld tekende ik figuurtjes op de grond en uiteindelijk duwde ik uit frustratie mijn nagels in het hout, waardoor er een nagel brak. 'Verdomme!' zei ik, hoewel het niet netjes was voor een dame uit mijn klasse om te schelden.
    Ik voelde me vies en had het koud. O, wat voelde ik me stoer toen ik aan boord wandelde van het schip, ik dacht dat het leeg was en wilde nieuwsgierig een kijkje nemen. Helaas kwam de bemanning al snel terug en werd ik opgesloten. Ik had geen idee waar het schip op dit moment voer.
    Plots hoorde ik het geluid van laarzen op hout, automatisch kroop ik in het achterste hoekje. Het was de kapitein. Ik hield mijn mond, ik wilde niets tegen hem zeggen. Maar dat hield ik nie lang vol toen ik zijn grijns zag. 'Kijk niet zo eng naar me, staren is onbeleefd,' beet ik hem toe.


    everything, in time

    Felattio Crite

    Ze zat bang in een hoekje gekropen. 'Kijk niet zo eng naar me, staren is onbeleefd,' haar stem klonk vijandig. Ik trok een wenkbrauw op. 'Waarom zou mij dat iets uit maken, aan iemands schip aan boord klimmen is pas onbeleefd. Maar jij gaat mij een gunst doen, savvy?' Ik wachtte niet op antwoord en liep weer weg. Ik liep naar boven naar Scarlett. 'Liggen we nog op de juiste koers? ' Ik glimlachtte naar haar.

    Ik ging op de achterkant van het schip staan. Ik voelde de wind door mijn haar. De frisse wind voelde heerlijk. Ik voelde me vrij. Ik draaide me om naar Scarlett, 'Vind je het niet geweldig, varen op zee?' Ik vroeg me best wel af waarom ze dit werk deed. Zo'n lief meisje.


    We're all mad here.

    Esmée O'Hare

    Ik keek de kapitein raar aan. Een gunst? Wat dan? Ik wilde helemaal niets voor hem doen! Net toen ik dat wilde zeggen, liep hij al weg. Snel kroop ik van mijn plek en sprintte kort na de tralies, waar ik mijn arm doorheen stak in een poging tot het vastgrijpen van zijn kleding. Poging mislukt. 'Kom terug!' riep ik, maar hij liep door. 'Ik ga niets voor je doen, laat me gaan!' schreeuwde ik, tot ik de zware deur van het ruim weer dicht hoorde vallen. Nee, vervloekt! Ik nam de tralies tussen mijn handen en rammelde eraan, terwijl ik zo hard mogelijk en hoog begon te gillen. 'Ik wil naar huis! Kom terug en maak menlos, dat beveel ik je!' Met mijn rijke status stond ik boven een piraat als hij, dus hij zou mijn bevelen moeten opvolgen. Hij had het recht niet zomaar weg te lopen!
    Ondertussen vroeg ik me ook af waar die andere vrouw was. Ik zweer dat ik nog een vrouw had gezien, alleen wist ik haar naam niet. Waarom was zij niet opgesloten?


    everything, in time

    Felattio Crite

    Ik ging niet verder op haar antwoord in. Ik had geen zin in een moeilijk gesprek. Eigenlijk had ik zin om de gevangene te pesten. Ik lachtte, klopte op de schouder van Scarlett. ´Ik ben trots met zon goede stuurvrouw als jij´ Ik liep terug naar het ruim onder het dek. Ik keek naar het meisje. Ik schoot in de lach. ´Eigenlijk ziet dit er heel, vermakend uit. Een vrouw achter tralies op haar knieën. Maar als je van dit schip af wilt moet jij alles doen wat ik wil.' Ik grijnsde, ik hield van de macht die ik nu had. Ik ging op mijn hurken voor haar zitten. 'Savvy?' Dit keer wachtte ik op antwoord. Ik keek in haar ogen, ik zag ergens angst; een klein meisje. Ik keek even verbaasd. Ik ging voor haar zitten, in eens geintresseerd in het wezen voor me. 'Hoe was je leven, voor je hier zat?'


    We're all mad here.

    Esmée O'Hare.

    Geërgerd beet ik op mijn lip, dit was alles behalve vermakelijk. Toen hij echter vlak voor me op zijn hurken ging zitten viel ik stil en vond ik het maar beangstigend. Ik knikte dan ook braaf toen hij vroeg of ik alles had begrepen. Daarna vroeg hij naar mijn leven, wat me verbaasd deed opkijken. Vanwaar die aandacht ? Dat maakte me achterdochtig. Ik slikte en begon voorzichtig met praten. 'Beter dan dit, sowieso. Ik had niets te klagen, ik mocht alleen nooit buiten komen, behalve in de achtertuin. Daardoor werd ik nieuwschierig en uitendelijk belandde ik op dit schip, bij een ongelooflijke klootzak,' dat laatste siste ik waarna ik in zijn gezicht tufte. Wie weet werd hij moe van me en liet hij me maar gaan.

    [ bericht aangepast op 20 juni 2011 - 22:57 ]


    everything, in time

    Felattio Crite

    Ik staarde naar het meisje dat me zojuist uit uitgescholden en in mijn gezicht had getuft. Weg medelijden. Ik opende de cel deur. 'Uit die cel' siste ik. Ik zag hoop in haar ogen toen ze me aan keek. Ik grijnsde. Ik wachtte tot ze buiten de deur stond. Ik greep haar arm vast en sleurde haar mee naar boven. Ik pakte onderweg een stuk touw, 'Ik hoop dat je geen hoogtevrees hebt, moppie.' Ik tilde haar op en klom helemaal bovenin de zeilmast. In eens kreeg ik toch medelijden, het bleef een vrouw. Ik zuchtte en klom terug. Het had der in ieder geval bang gemaakt. Beneden bond ik der aan de zeilmast vast. Zo hoefde ik tenminste niet die ruimte terug in. Ik vetrouw haar nog niet los lopend op het schip; misschien is het een goede zwemster. Ik keek haar woedend aan. 'Nog een zoiets en ik laat de haaien je opeten. En ik zal toe kijken en me vermaken, vermaken om jouw gegil. De kreten van pijn en angst. Ik zal van jouw lijden genieten. '


    We're all mad here.

    Esmée O'Hare

    Ik kon het niet laten even te glimlachen toen in dacht dat hij me inderdaad liet gaan. Dat lachen verging me echter snel toen hij mijn arm ruw vastnam en me meesleurde naar boven. 'Auw, je doet me pijn,' zeurde ik. Hij liet mijn arm los, maar tilde me wel op en begon te klimmen. Ik zag de grond onder me verdwijnen. Dat vond ik totaal niet leuk. 'Nee,' fluisterde ik zachtjes. 'Neeneenee.'
    Of de kapitein had dit gehoord, of hij was van gedachten verandert want hij draaide om en bond me beneden vast. ik schaamde me enorm, allereerst omdat iedereen me hier kon zien en ten tweede omdat hij zo tegen me stond te schreeuwen. Toch had ik geen spijt van mijn actie. 'Sadist!' gromde ik naar hem. 'God zal je straffen, je zult branden in de hel. Piraten als jij belanden sowieso aan de strop!' Nu pas viel mijn oog op de andere vrouw. Ik wist dat ik haar gezien had! Zij zou me vast helpen.


    everything, in time

    Felattio Crite

    Ik grijnsde om haar worden. Het zag er mooi uit zo. Ik grinnikte, 'De grootste sadist die je ooit tegen zal komen op deze aardbodem. ' Ik klopte op haar wang met mijn vlakke hand, zachtjes en liep naar mijn kamertje. Ik liet me op mijn stoel vallen en zuchtte. Ik keek naar de map en begon vrolijk te fluiten. Het fluiten ging over naar neurien en het neurien naar izngen. 'Thiefs and daggers never shall we die..' Bruut werd mijn prachtige gezang verstoord door gebonk en gestommel op het dek. Bruut smeet ik de deur open, mijn ogen werden groter.


    We're all mad here.