Story: Imaginary ~ Ashton Fletcher Irwin || Afgelopen

Ze zeggen dat ik gek ben, gestoord, klaar voor het gesticht.
Alleen maar omdat ze me niet begrijpen. Ze weten niets.
Ze zeggen dat ze dood is, omgekomen in een auto-ongeluk.
Maar hoe kan ze dood zijn als ik haar nog altijd zien? Als ik haar nog hoor, ruik en voel?
Ze zeggen dat ik me haar inbeeldt en dat ze niet langer onder ons is.
Maar hoe leg je dan die urenlange gesprekken uit, de knuffels en kusjes?
Ze zeggen dat ik in de ontkenningsfase zit, het niet onder ogen wil zien.
Maar zíj zijn degene die niet onder ogen kunnen zien dat ze nog leeft.
Ze zeggen dat ik mijn ogen moet openen, wakker moet worden en terug moet komen naar de realiteit.
Maar dit ís de realiteit, zijn ze nou echt zo blind?
Ze zeggen dat ik met wat hulp wel weer mezelf zal worden.
Maar ik ben nooit iemand anders dan mezelf geweest.
Ze zeggen dat ik teveel van haar houd en haar eindelijk los moet laten.
Maar waarom zou ik haar los willen laten?
Ze zeggen dat ze dood is.
Maar ze is nog altijd bij me…

When you cannot see the difference between reality and imagination anymore…

xZelf geschreven, a.u.b. niet zonder toestemming kopiëren