Welk paardenras past bij jou? - Uitkomsten

Fjord! (26 x uitgekomen)

Schofthoogte: 1,35 tot 1,50 m.
Karakter: werkwillig, koelbloedig, enthousiast en nieuwsgierig. Maar kan ook zeer koppig zijn. Doorgaans betrouwbaar en rustig. Een prettig familiepaard.
Vachtkleur: er zijn vijf geaccepteerde kleuren: vaalbruin (isabel), vaalgrijs (grå), vaalrood (rødblakk), vaalgeel (gul) en vaalwit (uls). Het gaat hier om variaties van de zogenaamde wildkleur, met een aalstreep; een donkere streep die begint in de manen, over de rug loopt en eindigt in de staart.
Aftekeningen: behalve een (zeldzame) kleine ster op het voorhoofd zijn witte aftekeningen niet toegestaan.[1]
Beharing: de kuif van de manen bedekt bij een volwassen paard de helft tot twee derde van het hoofd. De traditie bepaalt dat de tweekleurige manen, die eigenlijk zouden hangen, zo geknipt worden dat zij rechtop staan en dat de gebogen lijn van de nek geaccentueerd wordt.
Hoofd: goed geproportioneerd, klein en goed gedefinieerd met een breed en vlak voorhoofd. Korte afstand van de ogen tot aan de mond. Grote, donkere en heldere ogen met een rustige uitdrukking. Neusgaten groot, en qua proportie dusdanig dat de mond een "vierkant" voorkomen krijgt. Oren moeten relatief kort zijn, parallel, met een pluisje op de uiteinden en niet te dicht bij elkaar gezet.
Ruime gangen; stap, draf en galop.
Gebruik: recreatie, buitenritten, trek- en tuigpaard (mensport), voltige. Er worden ook regelmatig fjorden gebruikt voor de dressuur, de endurance, het springen en westernrijden.

Fries! (7 x uitgekomen)

Het Friese paard is een sierlijk ogend paard met veel behang en een fiere houding. Het lichaam is compact en sterk.

Haren
De manen zijn lang, vol en golvend, evenals de staart.
Hoofd
De Fries heeft een fijn hoofd met korte, spitse en beweeglijke oren.
Hals
Hoge hals aanzet, lang, licht gebogen.
Schouders
De schouders zijn krachtig ontwikkeld.
Benen
Tamelijk kort, maar stevig, lang behaard en met een vetlok.
Kleur
Een Fries is vrijwel altijd zwart zonder aftekeningen. Aftekeningen zijn dan ook verboden, hoewel een klein kolletje een enkele keer door de vingers wordt gezien. Een enkele keer komt er een zeer zeldzame bruine variant voor.
Schofthoogte
Tussen 1,55 m (voor opname in het stamboek) en 1,70 m. Op driejarige leeftijd wordt 1,60 m als ideaal beschouwd

Don! (8 x uitgekomen)

De Don is meestal tussen de 155 en 160 cm hoog en mag bruin, zwart, grijs en kastanjekleurig zijn. Hun hoofd is mooi met een recht of licht gebogen profiel, welke geplaatst is op een welgevormde nek. Hij heeft een hoge schoft en een wijde, diepe borst. Zijn schouders kunnen wat aan de rechte kant zijn, maar zijn over het algemeen goed gevormd. Zijn achterhand is lang maar recht en met een mooie glooiing. Zijn benen zijn lang maar goed gespierd, hij heeft brede gewrichten, sterke pezen en sterke hoeven.

Deens Warmbloed! (9 x uitgekomen)

Hoofd
fijn gevormd, aantrekkelijk
Lichaam
gespierde, goed geplaatste hals, brede, diepe borst, schuine schouders, compacte sterke rug, goed aangezette staart, gespierde en droge benen. De gewrichten zijn sterk, met goed gevormde sprongen en correct gevormde hoeven.
Kleur
meestal bruin, alle effen kleuren zijn toegestaan
Stokmaat
Tussen 1,60 en 1,67 cm.
Gebruiksmogelijkheden
rijpaard voor recreatie, springen, dressuur

Shetlander! (4 x uitgekomen)

De shetlandpony of shetlander is een klein maar krachtig ponyras, dat zijn naam ontleent aan de Shetlandeilanden in het uiterste noorden van Schotland. Shetlandpony's behoren tot de kleinste pony's ter wereld. De falabella is een nog kleiner paardenras maar wordt niet tot de pony's gerekend.

Arabier! (18 x uitgekomen)

De Arabische volbloed is een gespierd paard maar weegt vaak niet veel meer dan 500 kilo. De stokmaat was oorspronkelijk tussen de 1.40 en de 1.50 meter, maar tegenwoordig worden ook grotere arabieren gefokt die soms wel een stokmaat hebben tot 1 meter 65. De gemiddelde grootte blijft wel rond de één meter vijftig liggen. Het paard heeft een vrij klein hoofd met grote uitdrukkingsvolle ogen en een fijngevormde neus. De meeste arabieren hebben een holle knik in de neus (een concaaf profiel). De oren zijn klein en spits. De hals is smal en een beetje gebogen en de borst is naar verhouding breed. De staartdracht is sierlijk en van het lichaam af gedragen. De croupe is bij voorkeur iets vlak en vrij kort. Het paard beweegt zich sierlijk en soepel, vooral in draf. Ook heeft de arabier een hoge staart. Het ras komt voor in de vachtkleuren vos, bruin, zwart en verschillende varianten schimmel met daarbij de schimmelvariant van de hoofdkleuren. Het ras heeft soms witte aftekeningen op de benen en aan het hoofd. Sommige arabieren hebben in tegenstelling tot de overige paarden slechts 17 ribben in plaats van de gewoonlijke 18 ribben.

Opmerkelijk in verband met de neuslijn is het verhaal van Linda Tellington-Jones. [1] Bekend is, dat met name in Europa, arabieren werden gefokt met een concave neuslijn. De beroemde Lady Wenthworth selecteerde haar paarden daar speciaal op. Linda Tellington Jones viel het op, dat in Arabische landen deze vorm van het hoofd niet overheerste. Waarop zij van de arabische fokkers te horen kreeg, dat men deze paarden als 'zenuwpezen' beschouwde en er bij voorkeur niet mee fokte.

Paint! (1 x uitgekomen)

Een paint is een bont paardenras met een zachtaardig karakter.

In Nederland wordt de paint vooral gezien als een echt westernpaard en wordt het in bijna alle takken van de westernsport gebruikt. In Amerika wordt het paard meer ingezet en worden er ook races mee gehouden en zijn de paarden ook actief in de dressuur, in het springen of worden ze gewoon voor de kar gespannen. In Nederland worden ze ook voor dressuur, springen en western gebruikt.

Dit ras is geregistreerd bij de American Paint Horse Association (APHA). Ze zijn sterk verwant aan de American Quarter Horse.

Om in het register te worden opgenomen, moeten de paarden aan bepaalde kleureneisen voldoen. Een eerste eis is een witte aftekening boven de knie.

Appaloosa! (11 x uitgekomen)

De Appaloosa is opvallend door het bijzondere patroon van de vachtkleuren. Er zijn veel verschillende patronen. De vijf hoofdpatronen zijn:

sneeuwvlokkenbont: donkere huid met lichte vlekken over het hele lichaam
panterbont: witte huid met donkere vlekken over het gehele lichaam
schabrakbont: donker met een witte 'deken' over de achterhand en hierop wel of geen vlekken
' marmerbont: stekelharig, de meeste haren donker met hier of daar enkele witte met of zonder 'deken'
geheel wit met slechts enkele donkere vlekken

Appaloosa’s hebben nog drie kenmerken waar ze aan te herkennen zijn: gevlekte geslachtsdelen en mond, verticaal gestreepte hoeven en een witte rand om de iris, net als ogen van mensen. Dit is vanaf ongeveer vijf meter afstand zien.

Belgisch trekpaard! (10 x uitgekomen)

Het Belgisch trekpaard heeft een schofthoogte van ongeveer 1,70 m. Het paard heeft een krachtige en gedrongen lichaamsbouw met een vrij klein hoofd en een korte, zware hals met een dubbele manenkam. De achterhand is goed ontwikkeld. De benen zijn kort en sterk met grote hoeven en zwaar 'behang' (beharing aan de kootgewrichten).

Het was gebruikelijk de staart van trekpaarden te couperen. Deze gewoonte is ontstaan omdat boeren vroeger op de akkers vaak vlak achter het paard naast de ploeg liepen en niet wilden dat het paard de leidsels met de staart vast tegen hun billen zouden klemmen en zo verdere besturing onmogelijk zouden maken. Inmiddels is deze praktijk zowel in Nederland als in België bij wet verboden. Wel worden bij keuringen nog steeds de manen ingevlochten.

Er zijn zeven kleurslagen mogelijk bij het Belgisch trekpaard: bruin, zwart, vos, bruinschimmel, blauwschimmel, vosschimmel en appelschimmel. Sommige van deze kleuren zijn zeldzaam.

Akhal-Teke (27 x uitgekomen)

De stokmaat van de Akhal-Teke ligt tussen de 143 en 163 centimeter. De paarden hebben meestal een bleekgouden kleur, vergelijkbaar met buckskin. Ze kunnen ook bruin, zwart of grijs zijn. De Akhal-Teke’s meest noemenswaardige kenmerk is de natuurlijke metaalachtige glans van zijn vacht. Dit wordt vooral gezien bij de palomino en buckskin kleuren. Er wordt vermoed dat dit kleurpatroon functioneel was als schutkleur in de woestijn.

De Akhal-Teke heeft een smal hoofd met lange oren. Het paard heeft enigszins amandelvormige ogen. De manen en staart zijn dun. De lange rug is licht gespierd. De Akhal-Teke beschikt over een dunne huid, en sterke benen. De paarden hebben een slank lichaam met een diepe borst.

De Akhal-Teke heeft een bijzonder goed uithoudingsvermogen. Dit werd in 1935 bevestigd toen een groep Turkmeense ruiters een afstand van 2500 mijl van Asjchabad naar Moskou aflegde in 84 dagen, ze volgden daarbij een traject van drie dagen door de woestijn zonder water. Verder staat de Akhal-Teke bekend als een goed springpaard.