Whoever brings the night #3 - Uitkomsten

harembroekje ^^ (11 x uitgekomen)

Het was het grootste aantal vrouwen bij elkaar dat ik ooit gezien had! Dit was een harem. Ik zat in de haremvertrekken van een belangrijke sultan! Hell yeah! ^^
Mijn ogen begonnen waarschijnlijk te fonkelen of zoiets, of ik zat weer dom te grijnzen, want de vrouwen keken gechoqueerd naar mij en haastten zich uit het zicht. Teleurgesteld keek ik naar mijn voeten.
“ het is normaal dat ze zo reageren hoor, de enige man die hier binnenkomt is de sultan. Hij behandelt ze niet erg vriendelijk, ze zijn bang voor je.” Het meisje dat me geleid had keek me vriendelijk aan. Zonder haar sluier was ze nog mooier, maar nog zo jong, amper 15. “voor zo ver dat ik weet doe ik nog geen vlieg kwaad, of hij zou door mijn plectrums moeten geraakt worden.” Het meisje keek me niet begrijpend aan. “Laat maar…” mompelde ik glimlachend. Het enige instrument dat ze hier kenden zou waarschijnlijk een luit of een sitar zijn. Meer uitdagingen…
“ik ben Selindra trouwens, dochter van de sultan. Begeerd door iedere rijke veehandelaar in de omtrek.” Dit laatste zei ze met rollende ogen. “Emppu, gitarist en waarschijnlijk dromend.” Ik stak mijn hand uit. Ze keek me niet begrijpend aan. “Laat maar.” Zei ik, en keek nog eens goed rond. “Hoe kom ik hier?” vroeg ik. “dat vraag ik me eigenlijk ook af…” zei Selindra een beetje geïrriteerd. Haar brede glimlach was verdwenen en ze leek nu een heel stuk minder vriendelijk,ik werd een beetje bang van haar… “Je hebt mijn plan het paleis uit te komen verpest. Ik zou eindelijk weglopen en vrij zijn, en dat heb jij verpest!” Riep ze kwaad uit. “ah, nu is het mijn schuld!” ik begon te vloeken in het Fins. “Ik weet niet waar je het allemaal over hebt! Daarnet zat ik nog in het vliegtuig op tour met de groep, en nu zit ik hier in een f*cking sprookje!” riep ik hulpeloos uit. Toen ik dit zei werd ik ineens duizelig. Dat heb ik wel meer als ik iets heel uitputtend heb gedaan. Zwarte vlekken dansten voor mijn ogen. Mijn adem stokte. Nu ging de aanval wel erg ver. Mijn benen veranderden in elastiekjes. En toen werd alles zwart.
ik hapte naar adem en opende verdwaasd mijn ogen. Ik keek recht in het gezicht van Jukka. “alles ok, man? ’t Lijkt of je een spook hebt gezien!” grinnikte hij. ”ja hoor, ik heb een hele rare droom gehad, dat is alles.” “raar, normaal slaap je toch nooit?” Annette haar hoofd kwam erbij piepen. “ja…” murmelde ik. Ik keek terug uit het raam. De sterretjes hadden het luchtruim verlaten en hadden de zon teruggetrokken naar de echte wereld. op het minuscule gecondenseerde vliegtuigraampje stond er een klein zinnetje.