Don't [SA] - Uitkomsten

Don't do it (20 x uitgekomen)

I’m walking through the woods, it’s night. I look at myself from above. I see that I’m scared. I’m looking constantly around.
There is a noise behind me and I look at the place where it came from. The noise is there again. Scared but curious I walk towards the noise. I see myself pushing some plants aside so I can see what made the noise. I see myself frieze and looking terrified behind the plants. I want to know what I’m looking at but it’s to dark. I see myself stumbling backwards.
I want to go to myself to help me but I can’t move. I try to scream, to tell myself to run away but my words are lost in the wind. My back is against a tree and I can’t get away.
From behind the plants something’s moving. A shadow walks toward me. I look around to see if there’s a way out, but there is no a way out. Horror is on my face as the shadow comes closer. I tried to get free, so I could help myself but I can’t get loose.
A arm slowly separates itself from the shadow. The hand goes toward my face and touches my cheek gently. The fear I saw in my eyes makes place for something else. I know what it is and is scares the hell out of me. Love.
I see that I’m slowly standing up. My hand goes to the hood of the shadow. A small smile appears on my face as the hood comes of.
It can’t be! I see myself looking at hím, the one I loved, the one I cherished, the one that betrayed my trust. I can’t fall in love with him again. I can’t trust him with my heart, in his hands it will break. I’ve already felt to much pain to let him in again, to give him an other chance.
I try to get to them, to stop the mistake I’m making. I scream and yell. Try to get loose with al that is in me.
But I’m stuck. A tear rols over my cheek ‘Please stop’ I whisper with a broken voice. Slowly everything turns black and I’m alone...again.

doe het niet (8 x uitgekomen)

Ik loop door het bos, het is nacht. Ik kijk naar mezelf van bovenaf. Ik zie dat ik bang ben. Ik kijk steeds in het rond.
Er is een geluid achter me en ik kijk naar de plek waar het vandaan kwam. Het geluid klinkt weer. Bang maar nieuwsgierig loop ik naar het geluid toe. Ik zie mezelf wat planten opzij duwen om te zien wat het geluid maakte. Ik zie dat ik bevries en doodsbang kijken naar wat achter de planten zit. Ik wil weten waar ik naar kijk maar het is te donker. Ik zie mezelf naar achteren strompelen.
Ik wil naar mezelf toe gaan om te helpen maar ik kan niet bewegen. Ik probeer te schreeuwen, te zeggen dat ik weg moet rennen maar mijn woorden verdwijnen in de wind. Mijn rug raakt een boom en ik kan niet weg komen. Van achter de planten beweegt iets. Een schaduw loopt naar me toe. Ik kijk om me heen om een uitweg te vinden, maar er ís geen uitweg. Horror is op mijn gezicht als de schaduw dichterbij komt. Ik probeer vrij te komen om mezelf te helpen maar ik kom niet los.
Een arm scheid zich van de schaduw. De hand gaat naar mijn gezicht en raakt zachtjes mijn wang aan. De angst die ik in mijn ogen zag maakt plaats voor iets anders. Ik weet wat het is en het schrikt me af. Liefde.
Ik zie dat ik langzaam opsta. Mijn hand gaat naar de kap van de schaduw. Een kleine lach ontaat op mijn gezicht als de kap er vanaf komt. Het kan niet zijn! Ik zie mezelf naar hem kijken, de gene van wie ik hield, de gene die ik koesterde, de gene die mijn vertrouwen heeft geschonden. Ik kan niet opnieuw op hem verliefd worden. Ik kan hem niet vertouwen met mijn hart, want in zijn handen zal hij breken. Ik heb al genoeg pijn gevoeld om hem naar binnen te laten, hem een nieuwe kans te geven.
Ik probeer naar ze toe te komen, te stoppen van de fout die ze maken. Ik scheeuw en gil. Ik probeer los te komen met alles wat ik heb.
Maar ik zit vast. Een traan rolt over mijn wang. ‘Stop alsjeblieft’ fluister ik met een gebroken stem. Langzaam word alles zwart en ik ben alleen...alweer.