There is nothing.. just leave me alone! (8 x uitgekomen)
Een paar weken later:
De begrafenis is geweest. Een week geleden hebben we haar begraven op het kerkhof van dit kleine dorpje.
Ik kon er nauwelijks bijzijn. Ik kon nauwelijks op mijn eigen benen staan. Zo’n verdriet had en heb ik er van. Nu zijn we al weer een tijdje vooruit en ik zie mijn vader ook niet meer. Hij heeft zich de dag na de begrafenis zich opgesloten in zijn eigen slaapkamer. Nu moet ik alles zo’n beetje doen.
Ik moet voor mezelf zorgen en ook voor hem. Hij eet niet. Hij huilt de hele dag door en soms hoor ik hem slaan tegen de muren.
Het doet me pijn. Pijn om hem zo te zien. Het verdriet doet me pijn. Ik zucht en kijk weer naar het schoolbord.
“Eun Mi, leg jij eens even uit hoe het zit met som 24.” Zegt de leraar en ik kijk verbaasd op.
“Sorry?” vraag ik en ik hoor jongens vanachter in de klas zuchten. “Eun Mi. Dit is nu al de zoveelste keer dat je niet oplet. Wat is dat toch met jou?” vraagt de leraar mij en ik wend mijn blik af. “Niks..” mompel ik en ik merk hoe Susan me bezorgt aankijkt.
Zij is de enige die het weet van mijn moeder.
Op mijn vader en ik na dan.
Ik heb het niemand anders durven vertellen. Bang voor hun reactie.
De leraar gaat er verder niet op in en ik moet alsnog de som uitleggen.
Reageer (2)
OMG zooow zielig!!!
1 decennium geledendoor!!!
Ö
1 decennium geledenecht sow zielig
Ga je snel verder ?
xxSeaJin