Tears don't seem to run for me anymore [2] - Uitkomsten

<3 (22 x uitgekomen)

Previously:

Ze liep langzaam terug naar haar fiets, stapte op en reed terug naar huis. Onderweg belde ze Kim op. ''Kim, Kim, ik belde net Nicky op en hij nam niet op en toen belde ik nog een keer en en enne en..''

Tears don't seem to run for me anymore part 2

''Meid, kalm. Wat is er gebeurd? Wat is er met Nicky?'' Zei Kim met een rustige stem. Maar ze hoorde Manon niet meer en vroeg of alles nog goed was, waarna ze hoorde dat ze opgehangen had.
Kim fronste en liep verder.

Manon belde en belde tevergeefs naar Nicky, dagenlang. Tot ze besefte dat haar beste vriend weg was, ze geen contact meer met hem had en dat waarschijnlijk nooit meer zou krijgen.
Manon onderging een soort flip in haar hoofd, ze begon dingen te zien die er helemaal niet waren, en op een dag op school..

''Hee M'non, jij ook?'' Vroeg Eric die haar een pakje sigaretten voorhield. ''Nee bedankt, ik rook niet.'' Antwoordde Manon vlug. Maar daar was Eric het niet mee eens. ''Meissie, probeer het eens, het maakt je relaxed.'' Manon's blik ging van Eric naar het pakje sigaretten en weer naar Eric.
Ze zuchtte eens diep en zei: ''Hmm, zal best. Ik heb 't wel nodig gast.'' Ze lachtte en nam één sigaret uit een pakje van 28 en stak hem in haar mond. Eric pakte zijn aansteker en net wanneer hij hem aan wilde steken, haalde Manon de sigaret uit haar mond en zei dat het er vast enorm dom uit zou zien, dat ze zou gaan hoesten en waarschijnlijk voor schut zou staan. ''Meissie, maak je niet druk, iedere roker heeft dit moeten doorstaan.'' Manon lachtte nogmaals en stak hem weer in haar mond. Hier had ze nog nooit over nagedacht, wat nou als ze straks verslaafd was, dan had ze iedere dag een pakje sigaretten nodig. Wat nou als haar moeder erachter kwam? Wat nou als ze er geen geld voor had? Wat nou als...
Ach, wat máákt 't ook uit. Ze heeft haar vriendje verloren, rede genoeg om te roken. ''Meissie, zal 'k 'm even voor je aansteken? Da's nogal moeilijk voor de eerste keer snappie.'' Manon haalde hem knikkend uit haar mond en gaf hem aan Eric. Want zo goed kende ze hem eigenlijk niet.
Eric stak zoals afgesproken de sigaret aan, -wat voor hem niks was omdat hij al zo'n 2 jaar rookte- nam een trekje en gaf hem aan Manon. Manon, die erg onzeker was, stopte hem toch maar in haar mond met de gedachte dat het haar ''chiller'' zou maken, en nam net als Eric een trekje. Ze proestte het uit en voelde zich enorm duizelig.
Eric keek naar haar en liet een brede glimlach zien, hij had moeite zijn lach in te houden.
Manon, die zelf ook wel moest lachen, nam op aanwijzing van Eric nog een trekje en hoestte weer.
Na een aantal trekjes was het hoesten al heel wat minder. Ze praatten wat en al gauw zat Manon aan haar 3e sigaret. Ze keek naar de sigaret en maakte zich zorgen, wat nou als ik over 20 jaar nog verslaafd ben en één of andere dodelijke ziekte oploop? Maar over die gedachte zette ze zich gauw heen en Eric gaf haar haar 4e sigaret aan die ze zelf aan kon steken. Ze zat nog maar op de helft toen haar moeder belde, waar ze was.
''Ehm, mam, dit komt ff niet zo goed uit, ben net met Eric aan 't chillen.'' Haar moeder werd boos en commandeerde haar naar huis te komen voor het eten.
''Ja, half uurtje, goed?'' En ze hing op. Ze rookte haar 4e sigaret op en liep samen met Eric, -die inmiddels 17 was- het dichtsbijzijnde benzinestation in.
''2 Pakjes Malboro, alstublieft,'' zei Eric en keek naar Manon die hem geld gaf. Ze liepen samen het station uit en Manon stak de twee pakjes Malboro in haar broekzakken, bedankte Eric en reed naar huis.
''Chiller'' voelde ze zich niet, maar op de één of andere manier was ze blij dat ze nu ook een roker was.


Dit is het einde van het tweede gedeelte van ''Tears don't seem to run for me anymore''.
Bedankt voor het kijken en hopelijk vond je het iets!
Laat alsjeblieft een berichtje achter! [:

xkus