'Daar ging mijn Teddybeertje' [000] - Uitkomsten

Het word nu echt wel tijd...<3 (11 x uitgekomen)

Intro, alles wordt vanzelf wel duidelijk;)

Ik zie haar lopen, haar hakken tikken zacht op de vloer. Ik loop haar achterna. Ze is zo mooi, ik zie haar elke dag op school. Haar blonde haren zwiepen heen en weer over haar schouders. Haar hand op haar bungelende schouder tas. Haar vriendinnen lopen naast haar, ze giechelen wat. Ze praten, maar ik kan niet verstaan wat. Ik wil zo graag naast haar lopen.

Dit dacht ik over haar, in 2004. Toen was ik nog niet beroemd. Nu zit ik aan haar bed, te kijken hoe ze achteruit gaat. ‘’Tommi,’’ mompelt ze. ‘’Ja?’’ Ik kijk haar aan, ze heeft moeite met ademen. Ik weet nog zo goed dat ik hier kwam..

‘Hij heeft een ernstige hersenschudding maar dat zal wel weer goed komen. Geef hem te tijd, het kan ook zijn dat hij niet meer weet wie bent.’ Werd er gemompeld in de verte. ‘’Hallo?’’ Er was in tijden niemand meer bij mij geweest, Bill niet. Mamma niet, Pappa niet. Gustav niet. Georg niet. Niemand niet. Allemaal omdat ze het niet aankonden. Ik had een auto ongeluk gehad. Ik opende mijn ogen, het zonlicht deed pijn aan mijn ogen, ik liet ze moedloos dicht vallen. Die persoon had het door, en sloot de gordijnen. Ik opende nog een keer mijn ogen, Ik keek recht in twee parel blauwe ogen. ‘’Hallo?’’ Kende ik haar? ‘’Ik ben Fay.’’ Ze reikte haar hand naar mijn hand uit. ‘’Uhm.. ik ben Tom.’’ Waarschijnlijk wist ze wel wie ik was. Waarom kwam haar gezicht mij zo bekend voor? Plots wist ik het, zij was het meisje van school.

Onze prachtige eerste ontmoeting. Nooit vergeet ik die meer. Ik pak met trillende handen het papiertje op, dat op haar nachtkastje lag. ‘’Weet je nog, dat jij bij mij kwam voor de tweede keer?’’ Ze giechelt. ‘’Alsof ik dat vergeten zou!’’

Ik trek mijn boxer naar beneden, en stap onder de douche. Eindelijk weer een douche. Waterdruppels tikken kapot tegen mijn lichaam. Ik smeer mijzelf in. Na een tijdje stap ik weer uit de douche. ‘’T..’’ Ze stopt per direct met praten, bij het zien van mij. Met een rood hoofd slaat ze de deur weer dicht. Ze giechelt. Ik doe een handdoek om, en droog mijzelf af. Ik trek een boxer aan, en vraag of ze er nog is. Ze opent de deur. ‘’Sorry van daarnet.’’ ‘’Geeft niet.’’ Ik glimlach.

Ik kijk haar aan, de dokters zeiden dat ze niet zo lang meer zou uithouden. Misschien hebben ze wel gelijk, zijzelf weet ook dat ze de wereld binnenkort zou moeten verlaten.