Dreams Come True [th] 2 - Uitkomsten

I Just Can't Believe It ! (12 x uitgekomen)

Toen de bus op 10meter afstand was, merkte Emma de bus pas op.
In een reflex draaide ze aan haar stuur en ze kwam met een harde klap op de baan terecht.
Ze bleef roerloos liggen…
Ineens zag ze een beeld voor haar ogen.
‘Oef ik leef nog’ dacht ze, maar al snel veranderde die gedachte:
Ze zag Bill op haar afkomen gevolgd door Tom, Gustav en Georg.
Waarschijnlijk was ze doodt en was ze zonder het te weten in de hemel gekomen en daar kon ze dan de hele dag naar Tokio Hotel kijken.
Ineens hoorde ze Bill iets zeggen: ‘Oh nee! Kan je me horen?’
Emma antwoordde niet.
Zou.. zou het dan toch echt zijn? ‘Nee, dat kan niet’ dacht ze.
Nogmaals hoorde ze Bill iets zeggen: ‘Gaat het?’
Emma: ‘eehm .. ik geloof dat ik droom.’
Er verscheen een kleine glimlach op Bills gezicht ‘Ooh gelukkig! Ik dacht al dat je .. doodt was.’
Emma wist nog altijd niet of wat nu allemaal gebeurde echt was.
‘ik denk nog altijd dat ik dood ben..’ zei ze.
Bill keek haar niet-begrijpend aan.
‘Kun je in men arm knijpen alsjeblieft?’ Vroeg Emma.
Bill deed gehoorzaam wat hem gevraagd werd.

‘Au’ schreeuwde Emma. ‘Oh! Het is dus echt!? Tokio Hotel staat hier écht voor mijn neus! Ö’ De 4 jongens stonden Emma aan te kijken.
Tom; ja hoor, wij zijn het echt! Ik ben dé Tom!
Bill, Gustav en Georg rolde alle drie met hun ogen.
Emma probeerde te lachen maar het deed ontzettend veel pijn.
Gustav was de eerst die dat had opgemerkt en vroeg dus ‘moet ik geen ambulance bellen?’
Emma probeerde zich stoer te houden en zei dat het niet nodig was, maar Bill ging daar snel tegenin en zei ‘Oh jawel, je hebt waarschijnlijk iets gebroken ofzo! Jij gaat onmiddellijk naar het ziekenhuis.

Emma voelde zich ineens heel leeg worden vanbinnen. ‘maar.. dan zie ik jullie waarschijnlijk nooit meer! ‘ ze moest moeite doen om haar tranen in bedwang te houden, hier had ze al altijd van gedroomd en nu het eindelijk zover was, kon ze maar 5minuten met hen praten. Het werd akelig stil…