That's The Way I Live
That's The Way I Live
Weet je wat het is. Elke keer als je praat, beweegt of iets anders doet word je gelijk aan gekeken, uitgescholden of nagedaan.
Soms denk ik wel is het niet gewoon makkelijker als ik nu naar HVH fiets en daar even voor een trein spring, maar dan denk ik wat als ik dat niet doe en alleen maar schijt aan die mensen heb voor wie ik niet goed genoeg ben, ik heb nu al tien jaar school gehad alle tien stomme jaren, maar de laatste twee waren het ergst. Ik had nog nooit zulke arrogante asociale vervelende haatende mensen gezien. Mensen die het wel kan schelen dat iemand waar ze niks mee hebben te maken er anders uitziet dan hun. Nou ik weet wel zeker ik zou nooit zo als hun worden , geen sletje geen weet ik het wat. Want dat boeit mij gewoon niet, maar niemand weet dat ik dag bij dag, uur bij uur, en minuut bij minuut steeds meer kapot ga. Elke nacht huilen en het wel willen uitschreeuwen en de mensen uitschelden met alle erge worden die er zijn. Maar ik heb me al lang voorgenomen om nooit met kk te schelden. Nou dat ben ik ook niet van plan. Mooi dus. Maar je kan niet even naar Naaldwijk en dan met je vriendin gewoon even gezellig lopen en winkelen, doordat er een paar sletjes achter je lopen en je uitschelden en je uitlachen, nawijzen, gek maken.
Elke dag die worden let er niet op gewoon negeren, maar niemand weet hoeveel pijn het doet als het elke keer gebeurd. Steeds weer opnieuw. Steeds een stukje erger. Weer een ander school en dan nog twee jaar, vol onvertrouwen, mensen waar ik bang voor ben. Weer mensen die me gaan uitschelden, uitlachen en wat ze nog meer leuk vinden om te doen.
's-nachts lig ik in bed met muziek in vind het gek. Ik hoor niks. Kan even alleen zijn. Niemand scheld me uit. Niemand kijkt me aan. Even alleen. Alleen dan kan ik mezelf moet inspreken dat ik het kan en dat ik eigenlijk vette schijt aan hun heb. Maar dan word ik wakker en begint alles weer opnieuw. Dezelfde school, dezelfde mensen hetzelfde wat ze roepen.
Hou je groot en denk niks. Ja lekker logisch hoor. Wat nou als je hoger wilt, nee dan ben je een nerd. Wat als je lager zakt nee dan ben je dom.
Nou eigenlijk vind ik mezelf me hele leven al dom, ik kan beter en ik wil beter, maar waarom zoiets niet lukt weet ik niet. Ik kom er ooit wel achter denk ik.
Of ik ooit echt de wereld in ga kijken weet ik ook niet, voorlopig zit ik nog gevangen in een ruimte zonder zuurstof. Word wakker uit die droom word er gezegd. Maar ik wil het niet. Alles rustig, stil normale mensen, vind het gek dat ik bang voor mensen ben. Hoe arrogant moet je kijken om langs een groepje te fietsen in de hoop dat ze je dan niet uitschelden.
Maar wat heeft het ook voor zin. Je word geboren en je gaat dood en wat je in de tussentijd heb gedaan daar heb je niks meer aan. Je komt niet meer terug niet als mens. Alles verteerd alleen je botten blijven als resten achter, het kan best zijn dat je ziel naar God gaat maar dat zou ik nooit zeker weten. En van wie kan ik steun verwachten. Niemand kan het voelen niemand kan het merken. Ik huil, huil alleen als er niemand is, stiekem en praat ik een beetje tegen een foto van m'n oma, ik denk als mensen me zo zagen dat ze me in een gekkenhuis plaatsen omdat ze dan wel zouden denken dat ik gek ben. Van mij mogen ze. Van mij geen probleem.
Maar ooit zal er een dag zijn dat ik vaarwel zeg en dan ga.
Midden tussen de weilanden rustig alleen de wind, de natuur en jij . Niemand, geen mensen die je lopen afkraken om wat je doet, zegt of denkt. Mensen die je geen aandacht geven die je niet nodig hebt. Mensen die je respecteren zoals je bent.
Of die er zijn?? weet ik het maar als ze er zijn weet ik dat ik ze nooit zou haten.
Ik heb vrienden echt waar. Een vriend die veel te goed is voor deze wereld. Die je niet kan haten of pijn laten lijden. Een vriend die altijd met je kan praten die voor je klaar staat. Een vriend die net als jij is. Op zulke momenten ben ik blij. Blij met wat ik heb, blij met het geluk dat hij er is. Hij die me laat lachen en dan niet alleen vanaf buiten maar diep van binnen. Die nep lach op m'n gezicht verdwijnt en komt een echte voor in de plaats, en dan weet ik dat hij er is altijd wat ik doe of waar ik ben. Een vriend op wie ik trots mag zijn. Waarom dringt het dan niet tot me door dat het zo is en als hij weg is dat ik me weer kapot voel. Je bent dit alles niet waar word er gezegd. Ik weet het al die fouten die ik tot nu toe heb gemaakt. Liegen, bedriegen, en stiekem. Maar ik deed het voor mij. Mij die ik niet kon zijn. Mij die in me zat en het zat was. Mij die dingen wilde doen om te laten zien dat ik niet slap was, mij die even mij wilde zijn om te laten merken dat ik niet bang ben.
Er zijn nog geen reacties.