Vriendscah en liefde onder volle maan
vriendscah en liefde onder volle maan
Vriendschap en liefde onder de volle maan
Ik loop hier alleen in het donker.
Het enige wat naast me loopt is het licht van de volle maan.
Niemand besteed aandacht aan mij, ik ben onzichtbaar voor hun.
Ik wil iemand die voor me zorgt en van me houd.
Helemaal verzonken in gedachten springt er opeens een zwart monster op mij en bijt me in mijn arm, daarna rent het weg.
Ik kijk naar mijn arm, mijn mouw is verscheurd en rood, er ging een pijnscheut door me heen.
Langzamerhand dringt het tot me door dat ik verander.
Ik kijk naar mijn handen die in klauwen vernaderen, mijn gezicht rekt zich uit tot een snuit.
Ik krijg vacht op me hele lichaam, het is een witte vacht.
Ik weet niks meer, ik weet niet meer wie ik ben of wat ik doe.
Het enige wat ik weet is dat ik een bloeddorstig monster ben.
Ik gooi mijn kop in mijn nek en huil naar de maan.
Ergens vanuit het bos hoor ik gehuil terug.
Ik ren richting het bos en vind de zwarte wolf op een openplek.
Ik sta verstijfd op de grond.
We kijken elkaar een lange tijd aan, rennen dan op elkaar af.
We grommen, bijten, krabben, stoeien en grauwen.
Opeens is hij verdwenen, ik kijk in het rond.
Maar dan springt de wolf van achteren op mij en springt er dan af.
Ik stort in elkaar en sluit mijn ogen.
De zwarte wolf loopt naar me toe en begint me te likken.
Ik doe mijn ogen open en zie de wolf.
Langzaam veranderen we terug in mensen.
Ik herken de jongen en de jongen herkent mij en zegt: We kunnen beter bij elkaar blijven.
Nu loop ik niet meer alleen, ik heb altijd iemand bij me zijde onder het licht van de volle maan.
Er zijn nog geen reacties.