Weinig begrip...
Weinig begrip...
Zo weinig begrip
Voor een gevoel als deze
Zo weinig gehoor
Voor woorden als de mijne
Zoveel angst, verdriet en pijn
Steeds meer terug getrokken in mijn schulp
Muur word steentje bij steentje hoger
Zodat ik mezelf niet meer hoef te zijn
Geen zin meer om te vechten
Geen zin meer om woorden uit te spreken
Die moed moeten uiten, terwijl ik ze zelf niet bezit
Geen zin meer om te praten
Want alles gaat toch altijd goed
Telkens weer opnieuw die depressie beleven
De ene keer intenser dan de andere keer
Maar telkens de zelfde gedachtens;
Ik wil echt niet meer..
Zo weinig begrip, voor een gevoel als deze
Zo weinig woorden, om dit gevoel te beschrijven
En niemand die luistert, Steeds maar verder afdralen
Maar nu begin ik toch echt in deze gevoelens te verdwalen
Er zijn nog geen reacties.