Stormachtig Hart

De ramen worden gesierd door de regendruppels
De raamluiken klapperen tegen de muren aan
De zon houdt zich schuil achter een grote grijze wolk
Wou dat ik op dit moment buiten kon staan

Het weer komt overeen met mijn hart
Met al die gevoelens binnenin
Net zoals de zon uiteindelijk zal schijnen
Hoop ik dat ik deze strijd met mezelf weer win

En net als ik, hebben de engelen verdriet
Hun tranen komen uit de hemel gevallen
Ze banen zich een weg naar de aarde
Om zachtjes op de grond uiteen te knallen

De wind laat woest de bomen bewegen
Daarbij roept ze heel erg luid
Ik beluister haar woorden aandachtig
Terwijl ik mijn ogen sluit

Alles ligt nu in de handen van de zon
Maar hij kan het niet meer, hij is te bang
Te bang om zich nog te vertonen
Als de wind blijft sissen als een slang

De grijze wolk wil hem wel helpen
Ze doet een stapje opzij
En alles is weer opgelost
Ging het ook maar zo bij mij