Levensgevangen

Ik lig verborgen in de kou
Niets was ooit zoals ik het wou
En dan heb ik zo'n gevoel
Als je weet wat ik bedoel

Zo opgesloten in het leven
Laat de bodem van je hart beven

Soms is pijn zo traag en lang
Als een traan over je wang
Net alsof je waardeloos bent
Alsof je jezelf niet meer kent

Zo opgesloten in het leven
Dat je het soms zelfs op wil geven