Tijd is illusie
tijd is illusie
Fysiek belemmerd sluit ik me af voor een paar verplichte uren en dringt de pijn langzaam mentaal door.
Hopend op de toekomst, vrezend voor de kwelling en de dwang.
Zo verstrengeld en verstikt in mijn vastgeketend verlangen is gewoonweg ongezond.
Ik eb weg van alles wat ademt, van alles dat ziet en lief heeft op een manier van het ‘buitengewone’.
‘Vrees niet mijn kind’ werd er mij toegefluisterd.
Het draait allemaal om het benuttigen van tijd, en het erge is dat is geen klok kan lezen.
Er zijn nog geen reacties.