Stranger.
Stranger.
Pijn en emotie zijn de emoties die ik ken.
Ik ken hun alleen omdat ik mezelf niet ben.
Mensen vergen me tot het eind.
Ze willen dat ik in me eentje wegkwijnt.
In de klas voel ik me vaak alleen.
Ik mis mijn oude vrienden om me heen.
Mezelf zijn is geen optie voor mij.
Als je anders bent ben je raar.
Ik pas er helemaal niet bij.
Ik moet sterk staan maar dat gaat vaak niet.
Ze roepen en zeggen dingen zonder dat ze weten wat het aanricht.
In mijn geval alleen maar verdriet.
De hemel lijkt soms de enige uitweg
Weg van de pijn en verdriet.
Maar als ik ga dan laat ik mensen achter.
En dat wil ik niet.
Ik probeer vrolijk te zijn, maar vaak is het maar schijn.
Ik heb nog steeds veel moeite om mezelf te zijn.
Mijn vrienden zeggen dat ik geweldig ben zoals ik ben.
Maar het gekke is dat ik mezelf eigenlijk niet ken.
Er zijn nog geen reacties.