Schelden met kanker
Ik las enkele dagen geleden allemaal ‘sterkte’-berichten op een vriendin haar facebook. Meteen wist ik hoe ver het was. Al heel het jaar vocht die vriendin haar vader voor zijn leven. Heel de klas was met haar begaan en ze had genoeg schouders waarop ze kon uithuilen. Wij zijn een hele sociale klas, dat moet ook in een richting dat sociale en technische wetenschappen heet. In het begin van het schooljaar werd geconstateerd dat haar vader slokdarmkanker had. Wanneer ze een kijkoperatie deden, zagen de dokters dat het al te laat was. Het was in een te ver gevorderde stadium. Heel haar wereld stortte in, haar vader was een belangrijk persoon in haar leven.
Een dag later belde school ieder lid van 6 STW op met de mededeling van het overlijden en dat hij begraven ging worden. Ik ga morgen naar de begrafenis en ik was me al een hele tijd aan het afvragen wat ik zou opschrijven op het rouwkaartje. Uiteindelijk is het een hele tekst geworden zodat ik bijna een 2e kaart moest beginnen. Het is moeilijk om woorden te vinden als iemand dood gaat. Als ik dit zo al ervaar, weet ik dat het voor haar 10x zo hard aanvoelt. Uiteindelijk ligt mijn ziel in die tekst. Ik heb zelfs een persoonlijk gedichtje toegevoegd. Een gedicht dat ik schreef toen ik het zelf moeilijk had met het overlijden van mijn oom, longkanker.
Kanker is een gemene en geniepige ziekte. En dat komt dubbel zo hard aan als het niet meer te genezen is. Ik kwam er al achter toen mijn oom aan longkanker overleed, toen een buurvrouw aan borstkanker stierf, toen ik een terminale hond zag met darmkanker en nu weer deze lieve vader met slokdarmkanker. Het is een vaker voorkomende ziekte. Eén van de ziektes waarmee je net niet mag lachen. Een ziekte waarmee je niet mag schelden of iemand dit mag toewensen.
Toch schelden zoveel mensen met kanker. Waar ben je dan mee bezig? Dan ken je de ziekte niet, of in ieder geval niet van dichtbij. Je moet wel harteloos zijn. Kanker is tegenwoordig een stopwoord geworden, normaal. Maar als je ermee scheld, weet je niet wie je ermee kwetst. Mensen die het horen worden gekwetst. Mensen die het horen en zelf terminaal eraan zijn worden gekwetst. Kennissen die kanker hebben worden gekwetst. Zo ook iedereen die ooit gestorven is aan kanker. Je onteerd zowel de doden als de levenden.
Schelden met terminale ziektes kan er bij mij gewoon niet in, zeker niet na zoveel mensen al verloren te zijn aan kanker. Wat vind jij van schelden met deze ziektes of ze als stopwoord gebruiken? Doe jij het soms, al is het maar per ongeluk? Of verafschuw je het?
Reacties (29)
Een oude klasgenoot van mij, zijn moeder ging dood aan botkanker, en in diezelfde week, werd een klassenfeest gehouden.
1 decennium geledenIk vond dat zó respectloos, dus toen uiteindelijk, werd hij verplaatst, maar de oprichters waren er niet blij mee.
Dat is toch respectloos, om een feest te geven in dezelfde week dat er iemand is overleden aan kanker?
Ik vind het verschrikkelijk. Ik zeg het niet. Ik durf het niet eens.
Ik ken iemand al mijn hele leven, maar de kans dat zij oud en nieuw nog viert dit jaar is heel klein.
1 decennium geledenNa 5 jaar vechten moet ook zij het gevecht tegen kanker opgeven
De beste vriend van mijn broertje verloor vorig jaar zijn moeder eraan
Kanker is een ziekte die zoveel voorkomt, die zoveel levens kost
Dus waarom schelden we ermee?
ik vind hetzelfde. kanker kan levens verpesten. Dus als je ermee gaat schelden dan ben je gewoon ziek.
1 decennium geledenIk vind dat je helemaal gelijk hebt, ik haat het als ik dat hoor! Jammer genoeg is dat wel een paar keer per dag.
1 decennium geledenEen vriendin van mij haar moeder is aan kanker overleden en elke dag hoort ze weer het woord kanker om haar heen, alleen maar als iemand bijvoorbeeld zijn of haar teen stoot. Belachelijk is het gewoon!
In mijn familie zijn ook veel mensen die deze ziekte hebben gehad of nog steeds hebben. Ik snap ook niet wat het nut is van het schelden met kanker!
Maar het is een mooie column!
Ik vind het echt erg dat mensen met kanker schelden. De vriendin va mijn moeder had het en die vriendin dacht dat ze het niet zou overleven omdat haar moeder ook is overleden aan kanker. Maar ze heeft het toch gered. Mensen vechten om hun leven als ze die ziekte hebben. Ze hebben het erg moeilijk en ook de familieleden hebben het moeilijk. Er sterven zoveel mensen aan kanker, je kan dat toch niet gebruiken als scheldwoord?
1 decennium geleden