Stress to impress
Wij zijn de Y-generatie, de millennials, de selfie-generatie, de geborenen van 1980 tot 2000, de prestatie-generatie. Een generatie die niet wordt begrepen door de voorgaande generaties. In hun ogen zijn wij een luie, asociale, telefoonverslaafde generatie. Vooroordelen die niet volledig terecht zijn.
Social-media is in deze generatie een groot deel van ons leven, dat valt niet te ontkennen. Maar wat de vorige generaties niet zien is dat onze generatie ook veel druk op onszelf legt. Wij moeten een sociaal leven hebben, hoge cijfers halen, uitblinken, een bijzonder talent hebben en die verwachtingen moet je delen op Social-media, zodat iedereen kan zien wat een fantastisch leven jij hebt, terwijl je achter de schermen op het punt staat een burn-out te hebben.
Nu is dit allemaal erg extreem, maar niet onherkenbaar. Als ik terug denk aan mijn middelbare schooltijd, kan ik me goed herinneren dat ik enorm opzoek was naar mezelf. Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Wat zijn mijn talenten? Ik ging van de ene hobby naar de andere om maar uit te zoeken waar ik goed in was. Ik heb een jaar gehad waarin ik alleen maar bezig was met Engels, omdat ik daar in uitblonk, een jaar gehad waarin ik druk aan het tekenen geslagen was, omdat ik dat ook wel kon en daarna ging ik over op het schrijven en heb uitgevonden dat dit wel eens mijn talent kon zijn. Ik zal daarvoor nog wel meer dingen hebben geprobeerd, maar dit zegt al iets over de druk die we zo vroeg op elkaar leggen om maar bijzonder te zijn. Ik merk dat ik er nog steeds mee bezig ben. Wat ga ik hierna doen? Ik moet de juiste opleiding vinden, direct een goede baan vinden, zelfstandig zijn net als alle anderen en maar niet falen, want dan voel ik me er zo slecht onder. Dan begrijp ik wel dat 1 op de 3 jongeren last heeft van een burn-out.
Het vervelende is dat de vorige generatie deze druk niet kent. Goed, ja, zij hadden ook druk, maar daar bovenop niet die social-media druk. Zij zeggen nu: 'je jeugd is de makkelijkste tijd die je kan hebben' en 'doe niet zo dramatisch. Het valt allemaal wel mee', omdat zij niet in diezelfde situatie hebben gezeten. Zij hadden toen geen social-media. Zij gingen naar school, dan naar de sportclub en vervolgens gingen ze leren en hoefden ze zich niet na schooltijd nog druk te maken om hun online imago. Bovendien was het vroeger ook vaak zo dat je toekomst al voor je geschreven was. Als je vader schoenmaker was, dan werd jij dat vaak ook (al is dit natuurlijk een paar generaties terug). Nu is het voor de millennials mogelijk om te kiezen. En dat is wel mooi, maar ook dat geeft weer keuzestress; je moet jezelf vinden; waar ben je goed in en wat vind je leuk? Nu plak ik wel echt alle details bij elkaar, maar dit is wel hoe de maatschappij en de wereld over de jaren is veranderd. Elke nieuwe generatie krijgt er weer een schepje bovenop en de vorige generatie begrijpt dat vervolgens niet.
De millennials hebben het nu zwaar, maar stel je dan ook voor hoe het over 10 jaar zou zitten. Is het dan bijna verplicht Cum laude af te studeren om een diploma te krijgen? Moet je zoveel likes hebben op een foto om vrienden te verdienen of een uitnodiging voor dat feestje te krijgen? Wij willen van onszelf een perfect mens maken en verwachten dat van onze medemens vervolgens ook. Anders hoort deze er niet bij. En wanneer dat vervolgens wordt beloont, werkt dat op ons brein in als een verslaving waarmee we onszelf en anderen verder aansteken.
Dat is allemaal heel heavy om mee te leven. Sommige millennials hebben hier meer last van dan de anderen, maar je kan niet ontkennen dat je het niet in je eigen leven herkent. En we kunnen er niet aan ontsnappen, behalve door te leren omgaan met deze prestatiedruk. Nou, dat antwoord heb ik helaas niet voor jullie, want ook deze perfectionist heeft veel ballen in de lucht te houden. Ik ben allang blij dat ik van Snapchat en Instagram ben afgestapt. Scheelt mij weer een boel stress to impress. Nu de rest nog..
Dus hoe zit dat met jullie? Hoe merken jullie iets van de stress to impress?
Reacties (10)
Gewoon nooit aan social media beginnen was de beste keuze die ik ooit heb gemaakt :') We zouden ons allemaal iets minder moeten aantrekken van de mogelijke meningen van mensen die er niet toe doen.
6 jaar geledenDie stress to impress herken ik een beetje, maar ik zie het vooral als iets waardoor ik het beste in mezelf naar boven kan halen. Ik ben blij dat ik de kans heb mezelf te testen en mezelf te ontplooien. Als ik mijn oma hoor zeggen dat ze altijd verpleegster wilde worden maar nooit de kans heeft gekregen, ben ik blij dat ik in deze tijd ben geboren waarin ik alles kan worden wat ik wil. En ja, al die mogelijkheden en verplichtingen zijn soms overweldigend, maar ik denk dat we er des te beter uit kunnen komen.
Jep. Niet per se het social media gedeelte, maar wel de rest van de prestatie druk.
6 jaar geledenGewoon om je leven op orde te hebben, maar tegelijk zoveel mogelijk en het zo goed mogelijk te doen. Terwijl, zijn we juist niet nog jong om het nog niet op orde te hoeven hebben?
Ik ben zo’n persoon die daar gevoelig voor is. En dat terwijl ik tegenwoordig alleen maar Facebook nog heb.
6 jaar geledenMaar ik merk het inderdaad zo erg om me heen, je moet indruk maken, voor een bepaalde leeftijd aan het werk zijn of je opleiding af hebben. Verschrikkelijk (‘:
ja dit echt helemaal! constant rondlopen met het gevoel dat je iets moet hebben waar je goed in bent, in uitblinkt, de beste in bent, top van de top. alsof je dan pas iets waard bent. dat is wat deze generatie/maatschappij helemaal omkaderd!
6 jaar geledeneen tijd geleden kwam ik wel de quote tegen "You will not always be the smartest person in the room, and you wont always be the strongest or the funniest or the most talented. But you can always be brave, and you can always be kind. And these are the things you should be every minute of every day for the rest of your life. Because yes, those other things, they're great things. But these things are better."
Want uiteindelijk hoef je niet steeds in alles uit te blinken, zolang je maar jezelf bent en dat is zo ontzettend cliché, maar het is de waarheid. De wereld heeft nood aan authentieke mensen. Want jezelf zijn, is gewoon ook best bijzonder^^
Goed geschreven column!!! Ik reageer even in het topic zodat we misschien nog een beetje kunnen sparren!
6 jaar geleden