Kinderdromen

Mensen dromen heel hun jonge leven van wat ze later willen worden. Daar zijn dingen bij die altijd dromen zullen blijven: piraat, superheld, prinses en alle andere mooie, ongeloofwaardige, glorievolle dingen die je je maar kan voorstellen. Er zijn echter ook meer realistische dingen bij: dokter, dierenarts, piloot, bioloog, treinconducteur, vrachtwagenchauffeur, timmerman en zo veel meer. Dat zijn beroepen waar we ons van jongs af aan al iets van kunnen voorstellen. Of ze iets voor ons zijn, dat maakt op dat moment helemaal niet uit.
Kinderdromen zijn leuk, je kan alles zijn wat je maar wil, ze kunnen veranderen als je idee verandert. Er is niets dat je niet kan doen, niet is te hoog gegrepen, niets past niet bij je persoonlijkheid of levensstijl. Je kan ze met iedereen delen en iedereen vindt het een goed idee.
Maar soms komt er een punt in je leven, waarop je alleen gelaten wordt met al je kinderdromen. Het punt waarop jij kan zeggen: nu ga ik voor dierenarts studeren, nu ga ik piloot worden. Maar tegen de tijd dat dat moment er is, zijn de beperkingen al een heel stuk groter: je bent niet goed in biologie of chemie, je gezondheid staat het niet toe, je hebt niet de juiste sociale vaardigheden om dokter te worden, je bent niet vlot genoeg met jongeren om leerkracht te worden. De lijst wordt uitgedund.
Toch is er geen reden tot paniek: hoe ouder je wordt, hoe meer je je bewust wordt van het eindeloze pakket aan opties. In je kinderdromen stond nooit een begrip als 'pedagoog, criminoloog, ingenieur, psychiater, archeoloog', je had toen simpelweg niet genoeg informatie voor zulke dingen. Er komt een hele lijst aan mogelijkheden bij, maar ze zijn niet hetzelfde. Je leert wat ze inhouden, maar de drift om zoiets te doen komt voor uit een ander soort wens. Een wijze keuze, een volwassener idee, maar niet meer het perfecte geluk dat je sinds je kindertijd niet meer gekend hebt.
Dan wordt het afwegen, je legt je eigen mogelijkheden naast de lijst van nieuwe dingen, er sneuvelen dingen, er blijven er ook over.
Dan komen er twee uitgedunde lijsten met je eigen mogelijkheden op tafel, één lijk je misschien ontgroeid, de ander lijkt niet meer op je dromen over hoe jouw toekomst eruit zou zien.

Het is een eng moment, het moment dat je daar staat met je twee lijstjes, alleen voor je kinderdromen en volwassene wensen. Er is niemand die je hand neemt en zegt: dat is helemaal jouw ding, als je dat doet, ga je er altijd gelukkig mee zijn.
Ik denk dat vaak een foute keuze je tot de juiste kan leiden. Als je niet bang bent om verkeerd te kiezen, zal je durven kiezen en zal je waarschijnlijk wel goed kiezen.

Ooit wil ik de wereld rond reizen, die wereld zien. Het is toch mooi om over het leven te leren? Het te bestuderen?
Het is geen kinderdroom van me, maar hij komt in de buurt bij het belachelijke beeld van puur geluk en hij is redelijk realistisch.
Is het daarom de juiste? Who knows? Het doet er ook helemaal niet toe, uiteindelijk leidt het ene pad wel tot een ander.

Stil maar, zoet maar, het heeft pootjes, dus het zal er wel op landen.
Dank je voor het geweldige advies J. (Je bent een soort van held voor mij, al zal je het nooit weten, je wilt het trouwens ook niet weten...)

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen