En, hoe is het met de verkering?
Ah, Kerst. Voor menig man het gezelligste feest van het jaar. Voor velen betekent het dan ook dat je met de hele familie bij elkaar komt om te eten, te drinken en Triviant te spelen, wat vaak zorgt voor hilarische momenten.
Voor het eten staat tante, mama, of oma misschien wel een paar dagen in de keuken, en het is dan ook overheerlijk. Misschien heb je in het begin niet zo'n zin in het hele festijn, maar als je eenmaal zit denk je toch: "Ach, het is ook nog best wel gezellig."
Dus, terwijl jij je aardappeltjes, boontjes, rollade, kip, salade, champignonnetjes rijst aan het eten bent, valt er opeens een doodse stilte. Natuurlijk merk je het niet op, niemand merkt het op, maar er is altijd één persoon die in die doodse stilte vraagt: "En, hoe is het met de verkering?"
Shit, gaat er door je hoofd. Tenminste, door mijn hoofd - en mijn hoofd is raar, mensen -, maar over dit onderwerp ben ik behoorlijk serieus. Want er volgt altijd een soort 'ritueel' bij mij na die vraag.
Stap 1: Ik word rood en begin te lachen.
Stap 2: Mijn oom/tante vraagt het nog een keer.
Stap 3: Mijn moeder begint me uit te lachen.
Stap 4: M'n zusje begint random namen te noemen van elk mannelijk persoon die ik ken, en ik hoop dat ze niet de juiste naam noemt.
Oh, god. Wat heb ik een hekel aan die vraag, en het ergste is dat hij elk jaar weer opnieuw wordt gevraagd.
Afijn, het hoofdgerecht is klaar en jullie wachten allemaal met smart op het toetje - chocolademousse, welteverstaan - plotseling besluit je tante weer leuk te doen: "Maar je vindt niemand leuk?"
Ja, natuurlijk vind ik iemand wel leuk, maar dan ga ik het alsnog niet vertellen. En ja, natuurlijk word ik rood, van dit soort vragen word je nou eenmaal rood.
Als het diner eenmaal afgelopen is, en iedereen zit nog wat na te kletsen met wat koffie of thee, kijk jij even snel op je Twitter. 'Nieuw Twitterbericht' klik je op.
"Ik heb een hekel aan de vraag 'En hoe is het met de verkering?' het maakt alles zo ongemakkelijk."
Followers op Twitter lachen je erom uit, sommige tonen medelijden, anderen vertellen hun verhaal over dit fenomeen en sommigen zeggen helemaal niets. Dus je zit maar wat te staren op je Twitterpage totdat iemand opeens op jouw Tweet reageert.
"Antwoord volgend jaar terug met: I'm mentally dating a celebrity"
Haha, denk ik bij mezelf. Als ze volgend jaar vragen hoe het met de verkering is, dan zeg ik gewoon (hier favoriete celebrity invullen).
Dan ben ik ook meteen van die vraag af.
Reacties (12)
Ik vind het echt een kutvraag, aangezien mijn twee nichtjes die dezelfde leeftijd hebbbben al een vriendje hebben..
1 decennium geledenen dan word er altijd vragend naar mij gekeken, terwijl ik mompel dat ik nog single ben.
hopeloos alleengeloof me, het is NIET leuk:((
ik moet zeggen dat die vraag niet vaak is gekomen,
1 decennium geledenop verjaardagen waarbij de hele familie (heel fijn!) bij elkaar was ging het er nogal wel eens zo aan toe.
en dan ontweek ik het onderwerp steeds weer en begon over iets nieuws
tegenwoordig is het niet meer de vraag hoe het gaat met de liefde maar hoe het gaat met mijn vriend.
dat vind ik ook zo’n kutvraag. vraag het hem zelf! (dat zal ik vast alleen zelf hebben. als ik wil vertellen hoe het gaat tussen mijn vriend en mij dan vertel ik het wel, anders niet)
ohgosh, ja, ik herken het helemaal. Alleen ik moet als de vraag gesteld wordt altijd plotseling heel nodig naar de koelkast lopen om te kijken wat het toetje is(A)
1 decennium geledenach ik heb een vriendin dus ze vragen niet die vraag maar
1 decennium geleden'Is het nog steeds aan?'
en
'Hoe is het met loes?'
Maar als je antword geeft luisteren die mensen nooit-_-'
Ja, ik herken dit
1 decennium geleden